مسابقه بزرگ حدیث رمضان

حدیث چهاردهم

سخنران: حجت الاسلام  والمسلمین شهاب

موضوع سخنرانی:‌ چگونه از گناه دور شویم؟

بسم الله الرحمن الرحیم 

با عرض سلام خدمت بینندگان محترم در سال روز ولادت امام حسن مجتبی(علیه السّلام) هستیم. خداوند ان شاءالله عیدی ما را ظهور حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشّریف) قرار بدهد. 

روایتی را محضر نورانی تان از ساحت مقدس حسن ابن علی(علیه السّلام) عرض کنم. امام(علیه السّلام) در فرمایش قیّم و نورانی که به جناب جناده فرمودند: جناده! اگر می خواهی سلطانی و پادشانی یک عالم را داشته باشی، بهتر آن است که خودت را از چتر گناه بیرون بکشی. یعنی عزت، در گرو خروج از گناه است. «فَلْیَخْرُجْ مِنْ ذُلِّ مَعْصِیَةِ اللَّهِ»

عنایت به این اصل، دوستان محترم داشته باشند که ماها، برای مان این گونه جاافتاده که گناه، اگر صغیر بود، اثر تخریبی ندارد. خیلی در عامه هم برای مان جا افتاده که خدا کنه اهل کبیره نباشیم! حالا با دوتا صغیره... خدا ارحم الراحمین است و می آمرزد. بله ارحم الراحمینی خداوند، در یک کفه ی ترازو است. این نکته را در نظر بگیریم که این نوع کلام، دقیقاً در نقطه ی مقابل سخن اهل بیت(علیهم السّلام) است. 

وجود نازنین امام رضا(علیه السّلام) می فرمایند: گناهان کوچک، آدم را به سوی گناهان بزرگ باز می کند و وقتی فرد به این معرفت رسید که گناه، تخریب است و گناه آلودگی است و صغیره و کبیره ندارد. 

مثلش را این گونه می شود جا انداخت که گناه صغیره، مثل ضربه ی یک کلت کمری می ماند که با خفه کن بزنند به آدم و یک جایش را سوراخ کند. ولی اگر همین ها روی هم جمع بشوند، مثال همان گناه کبیره را پیدا می کند مثلش خرج تانکی است که رد کند بزند و گلوله اش آتش بزند و یک دیوار را بیاورد پایین. 

لذا می خواهم عرض کنم خدمت دوستان اراده به این داشته باشیم که عزت طبق فرمایش امام مجتبی(علیه السّلام)، عزت مندی و اقتدار که ودیعه ی الهی بود برای خلیفه خودش در گرو خروج از گناه است. 

برای خروج از این گناه، باید زمینه ها، بسترهایی را که انسان می داند برای این ظهور این گناه ولو صغیره فراهم است جلویش را بگیرد یا به تعبیر آدم خودش مپصر نفس خودش باشد. مثال عرض می کنم: من می دانم عروسی پسرخاله م قرار است به صورت مختلط برگزار بشود. خب این عروسی مختلطی که قطعا و یقینا محرمات شرعی و انتزاج زن و مرد و محرمات درش نهفته است، مپصر بودنش دیگر دست خودم است. خودم را بکشم بیرون. خودم این پا را که دیگر می توانم اقتدار و قدرت بدهم که در این مسیر حرکت نکند. جایی که می دانم مجلس غیبت است، اقلش این است که می توانم مجلس را ترک کنم برای لحظه ای. 

زمینه هایی که انسان بداند آثار تخریبی گناه فراهم می کند خروجی اش می شود ذلت. خروجی اش دیگر عزت نیست. کسی اگر برای خودش قبول بکند این اصل را که گناه ذلت می آورد و عزت نمی آفریند، به این فرمایش امام(علیه السّلام) عمل می کند که جُناده! اگر می خواهی پادشاهی عالم را داشته باشی... خودت را از زیر چتر گناه، بیرون بکش.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

طبق صحبت های کارشناس برنامه چه چیز انسان را سمت گناهان بزرگ می کشاند؟

1. نگاه به نامحرم

2. گناهان کوچک

3. رباخواری

4. ترک امر به معروف و نهی از منکر

پاسخ صحیح: گزینه 2