مسابقه بزرگ حدیث رمضان

حدیث شانزدهم

سخنران: حجت الاسلام شیخ محمدمهدی معماریان

موضوع سخنرانی:‌ وظایف دوستان اهل بیت(علیهم السّلام)

بسم الله الرحمن الرحیم 

سلام عرض می کنم. ان شاءالله که طاعات و عبادات تان قبول باشد. 

یکی از اصحاب امام صادق(علیه السّلام) شخصی است به نام شقران، می گوید: یک وقتی من مشروب خورده بودم و مست بودم. در کوچه های مدینه می رفتم. در همان حالت مستی دیدم که وجود نازنین امام صادق(علیه السّلام) از روبه روی من دارند می آیند. مستی از سرم پرید. شرمگین و خجالت زده که چطور من در این حالت با امامم با کسی که خودم را وام دار او می دانم روبه رو بشوم. از ترسم یک پستویی پیدا کردم و درش پنهان شدم. وجود مقدس امام صادق(علیه السّلام) رسیدند به من و ایستادند و من رو صدا زدند. دوتا نکته به من فرمودند: نکته اول: در هیج حالتی از ما رو برنگردانید که رو برگرداند از اهل بیت(علیهم السّلام) از هرگناهی بدتر است. 

اما نکته دوم که قابل توجه و حائز اهمیت است، حدیثم ساده است و خیلی راحت می توانید حفظ کنید. فرمود: یا شقران! «ان الحسن من کل احدٍ حسن و اندک منک احسن لمکانک منا و ان القبیح و انه منک اقبح» شقران! این را بدان کار خوب، از همه خوب است. هرکس صدقه بدهد خوب است، هرکس نماز بخواند خوب است، هرکس یتیم نوازی کند خوب است و هرکس انفاق کند خوب است اما از تو بهتر است. بخاطر انتصابی که به ما داری. کار زشت هم از همه زشت است. هرکس دزدی کند و دروغ بگوید بد است، هرکس غیبت کند بد است هرکس تهمت بزند بد است اما از شما بدتر است، چون شما منتصب به ما هستید. این که شما منتصب به مایید، در روایت دیگر معنا شده است. فرمود: از امام صادق(علیه السّلام) اگر مردم از شما کار خوب ببینند می گویند: این تحت تربیت امام صادق است. وقتی می گویند این تربیت ماست که در عمل شما خودش را دارد نشان می دهد. کاش ما همیشه بتوانیم زینت اهل بیت باشیم. فرمودند: زینت ما باشید. مایه ننگ و عار ما نباشید. مردم باید در عمل ما اعتقاد ما را ببینند. اعتقاد را نباید بر سر زبان فریاد زد. من به یک مجموعه ای باور اعتقاد دارم. یک چیزهایی را پذیرفته ام. محبت و ولایت اهل بیت(علیهم السّلام)، تنظیم رفتارهای خودم در چارچوب اهل بیت، این ها را پذیرفته ام. اما نمی توانم به صرف بیان، با زبان، مردم را دعوت کنم به آن چه که پذیرفته ام. زمانی مردم از من می پذیرند که ببیند به آن چه بر زبان جاری می کنم خودم هم عاملم. طوری نشود ماهایی که بعضاً نشانه های دین داری داریم، بخواهیم یا نخواهیم بالاخره البته من نمی خواهم بگوییم ماها دین دارتریم. ابداً من همچین ادعایی را نمی خواهم مطرح کنم اما بالاخره یک سری ظواهری را مردم نشانه دین داران می دانند. نباید در رفتار ماهایی که این نشانه ها را داریم در ظاهرمان چیزهایی باشد که موجب ناراحتی امامان مان بشود و باعث بشود که ضد تبلیغی باشیم برای دین مان. فرمود: مردم را با رفتارهای تان دعوت به دین کنید نه با زبان های تان. امیدوارم که همیشه مایه ی زینت اهل بیت(علیهم السّلام) باشیم.

مردم، چگونه به اعتقاد ما پی خواهند برد؟

1. در ظاهرمان مشخص باشد.

2. از حرف های ما برداشت کنند.

3. در عمل، آن را ببینند.

4. از نزدیکان مان بشنوند.

پاسخ صحیح: گزینه 3