مسابقه بزرگ حدیث رمضان

حدیث هشتم

سخنران: حجت الاسلام والمسلمین سید عبدالحمید شهاب

موضوع سخنرانی:‌ فرصت های طلایی ماه رمضان(2)

بسم الله الرحمن الرحیم 

آغاز ماه سال عبادی شهر رمضان را با فرصت های طلایی که خداوند متعال بدون منت بر ما به ودیعه گذاشته و تقدیم کرده و قدر بدانیم. فرصت دوم، فرصت «آشتی با خدا»ست. وقتی پیغمبر خدا(صلی الله علیه وآله) می فرماید که: حلول ماه رمضان وقتی مشخص شد و حلال ماه مشخص شد، خداوند متعال به عزتش قسم خورده که درهای جهنم را ببندد و دست وپای شیطان را در غل و زنجیر قرار ببندد و رحمت و مغفرت و آمرزش او، بی کران... بدون و حساب و کتاب بر سر امت و بندگان، نازل بشود.«یا مَنْ سَبَقَتْ رَحْمَتُهُ غَضَبَهُ» بیاییم این ماه را فرصتی بدانیم برای رفیق شدن با خدا. خدا خیلی زمینه های رفاقت و دوستی و آشتی را فراهم کرده است. به تعبیری می شود گفت که: هرکسی ماشین وجودش در این سال، یازده ماه، راه را گم کرده بود و اصلا بلد نبود چگونه دَرِ خانه ی خداوند بیایید، در این ماه، آن قدر خداوند تابلوهای راهنما در مسیر گذاشته برای اعلام رفاقت و آشتی که حتی سراشیبی هایی که ممکن است ما را به ورطه  بکشاند، آن ها را هم از جلوی پای مان برداشته است. شما دوستان اهل بیت(علیهم السّلام) شیعه ی امیرالمومنین هستید. سرمایه ی ولایت، بهترین بستر برای زمینه ی آشتی و دوستی با خداوند است و خداوند، این را برای شیعیان اهل بیت(علیهم السّلام) به ودیعه گذاشته و بی منت، عنایت کرده، قدرش را بدانید! 

من به داستانی اشاره کنم که یکی از اولیایی الهی می فرماید: بنده در مصر بودم، از یک جایی عبور می کردم، دیدم یک عقربی با سرعت در حال حرکت است. مسیر خشکی را طی کرد و به برکه ای رسید. یک لاک پشتی داشت از اون آب برکه گذر می کرد و پرید روی لاک  لاک پشت و حرکت کرد! تعجب کردم و علاقه مند شدم ببینم این حیوان کجا دارد می رود و مثل این که مامور است برای کاری!  

خلاصه حرکت کرد و خودش را به آن طرف آب رساند و منم خودم را به آن طرف آب رساندم. دیدم یک جوانی زیر یک درختی خوابیده است و یک ماری هم در بالای درخت می خواهد پایین بیایید و معلوم است که قصد نیش زدن این جوان را دارد. در آستانه ی نیش زدن بود که عقرب جلو آمد و پرید به این حیوان و مار را نیش زد و مار سقط شد و این جوان از مرگ حتمی نجات پیدا کرد. 

با خودم گفتم: این جوان، یک آدم معمولی نیست! خدا این عقرب را مامور داده که یک جانی از جان بندگان خود را نجات بدهد که معلوم است بنده ی برگزیده است و یک ولیّ است از اولیای خدا. آن قدر نشستم تا ببینم کی این از خواب بیدار می شود! بلکه بروم دستش را ببوسم و بگویم: در حق من هم دعا کن! وقتی بالای سرش رفتم، دیدم بیدار نشد و مدتی طول کشید و آخر نگران شدم و رفتم بالای سرش بیدارش کردم! آمدم تکانش بدهم که بیدار بشود، دیدم دهانش بوی مشروب می دهد. 

تعجب کردم! خدایا! یک مشروب خور باید مشمول لطف شما بشود؟! عقرب مامور بشود که نگذارد ماری نیشش بزند. چیه... حساب کتاب چیه، نمی دانم! جوان بیدار شد... قصه را بهش گفتم که جانش را مدیون این حیوان است و پرسیدم: مردانه بگو ببین که چکار کردی؟! دست به چه کاری زدی که انقدر مقبول واقع شدی که خدای متعال دارد بهت نگاه می کند؟! 

خستتون نکنم! گفتش من قرار بود یک پولی را بردارم بروم شراب بخورم. از در که آمدم بیرون، مادرم گفت: پسرم! واستا یک مقدار آب بهم بده تا وضو بگیرم... آب دادم به او.  بعد بیرون آمدم، دیدم عالِمی می خواهد سوار مرکب بشود و گفت: جوان! می شود مرا کمک کنی؟! او را کمک کردم و رکاب برایش گرفتم تا سوار بشود. آمدم مغازه ی شراب فروش، شراب را خریدم و اضافه پولی که در دستم بود را دادم به فقیر مستحق!  

آن ولی خدا می گوید: به این نتیجه رسیدم که این آدم، به واسطه ی اعمال، مقرَّب شده است. همان شب، هاتفی در غیب در عالم رویا به من ندا داد که: اگر این جوان مقبول شد نزد ما، به واسطه ی آن فرصت هایی بود که خودش و خدا اراده کرد و جلوی پایش گذاشت برای آشتی کردن با خدا. یعنی پول دادن به فقیر، وسیله ای بود برای آشتی با خدا. آبی برای تامین وضوی مادر... وسیله ای بود برای آشتی با خدا. «يَا مَنْ‏ أَظْهَرَ الْجَمِيلَ‏ وَ سَتَرَ الْقَبِيحَ‏ يَا مَنْ لَمْ يُؤَاخِذْ بِالْجَرِيرَةِ» در دعای کمیل می خوانیم: «کَمْ مِنْ قَبیحٍ سَتَرْتَهُ وَ کَمْ مِنْ فادِحٍ مِنَ الْبَلاَّءِ اَقَلْتَهُ...»

امیدوارم ان شاءالله خداوندمتعال، از این فرصتی که برای رفاقت با خودش در این ماه فراهم کرده، غافل نکند ما را و ما هم، آگاهانه، به دوستی و آشتی با خدا نزدیک بشویم؛ ان شاءالله. 

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

طبق صحبت های کارشناس برنامه، بهترین بستر برای آشتی و دوستی با خداوند چیست؟

1. استغفار

2. شب زنده داری

3. ولایت امیرالمؤمنین(علیه السّلام)

4. توبه حقیقی

پاسخ صحیح: گزینه 3