هیأت رایة الزهرا (س) - قم

شب دوازدهم، ۱۷ خرداد

رمضان [۱۴۳۸ - ۱۳۹۶]

استان فارس، شهرستان نورآباد

بحث شماره ۱۲:

▪️حدیث ششم از کلمات قصار امیر بیان ، علی علیه السلام

《مَنْ رَضِيَ عَنْ نَفْسِهِ كَثُرَ السَّاخِطُ عَلَيْهِ وَ الصَّدَقَةُ دَوَاءٌ مُنْجِحٌ‏ وَ أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِم‏.》

صدقه دارويى است سودمند، و كردار بندگان در اين جهان پيش روى چشم آنان در آن جهان است‏‏

در این فرمایش ۳ مطلب را بیان کرده است:

🔹مطلب سوم:

《 أَعْمَالُ الْعِبَادِ فِي عَاجِلِهِمْ نُصْبُ أَعْيُنِهِمْ فِي آجَالِهِم‏.》

آنچه که انسان در این جهان میکند فردای قیامت جلوی چشمان او میگذارند.

در اول سوره مبارکه بنی اسرائیل میخوانیم:

《وَ کُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِي عُنُقِهِ وَ نُخْرِجُ لَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ کِتَاباً يَلْقَاهُ مَنْشُوراً (13)》 

و كارنامه هر انسانى را به گردن او بسته ‏ايم ، و روز قيامت براى او نام ه‏اىی كه آن را گشاده می ‏بيند بيرون می آوريم

﴿الإسراء، 13﴾

《اقْرَأْ کِتَابَکَ کَفَى بِنَفْسِکَ الْيَوْمَ عَلَيْکَ حَسِيباً (14)》 

 نامه ‏ات را بخوان ; كافى است كه امروز خودت حسابرس خود باشى . 

﴿الإسراء، 14﴾

《أبي عبد الله ع في قوله «اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى‏ بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ» قال: يذكر العبد جميع ما عمل و ما كتب عليه كأنه فعله تلك الساعة.》

این کرده های توست که در این دنیا انجام دادی.

《يَوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً .....(30)》 

روزى كه هر كسى آنچه كار نيك به جاى آورده و آنچه بدى مرتكب شده ، حاضر شده می ‏يابد ....

﴿آل‏ عمران‏، 30﴾

《عن أبيها الحسين بن علي ع قال نحن المستضعفون، و نحن المقهورون، و نحن عترة رسول الله فمن نصرنا فرسول الله نصر، و من خذلنا فرسول الله خذل، و نحن و أعداؤنا نجتمع يَوْمَ تَجِدُ كُلُّ نَفْسٍ ما عَمِلَتْ مِنْ خَيْرٍ مُحْضَراً الآية.

فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ‌ (7)》 

پس هر كه هم وزن ذرّه‏ اى نيكى كند [ نتيجه ] آن را خواهد ديد .

﴿الزلزلة، 7﴾

《وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرّاً يَرَهُ‌ (8)》 

و هر كه هموزن ذرّه ‏اى بدى كند [ نتيجه ] آن را خواهد ديد .

﴿الزلزلة، 8﴾

⭕️شان نزول این آیات:

اين آيه در باره دو مرد نازل شد. يكى از آن دو هنگامى كه تهي دستى می ‏آمد، خرما و نان و مويز به او نمی ‏داد و می ‏گفت، اين خوراكي ها بسيار كم است، هنگامى به انسان پاداش نيك می ‏دهند كه آن چه را خود دوست دارد، در راه خدا ببخشد و ديگرى گناهان صغيره را كوچك می ‏شمرد و دروغ و غيبت و نگاه كردن به نامحرم را، از گناهان صغيره می ‏دانست و آنها را انجام می ‏داد و می ‏گفت: ما را به واسطه گناهان بزرگ مؤاخذه می ‏كنند، اين گناهان صغيره است، خداوند براى انجام گناهان بزرگ وعده دوزخ داده است. 

پس اللّه تعالى اين آيه را فرو فرستاد، و مسلمانان را از ارتكاب به گناهان كوچك بر حذر داشت و رغبت و ميل آنان را به انفاق كردن چيزهاى كم بر انگيخت، زيرا بخشيدن اشياء خرد و ناچيز، انسان را به انفاق كردن اشياء زياد بر مى‏انگيزاند و ارتكاب گناه كوچك ممكن است منجر به انجام گناهان بزرگ شود

اگر ما باورمان این بشود که کردار ما برابر ما قرار می گیرد خیال گناه هم سراغ انسان نمی آید چه برسد به اینکه بخواهد انسان به این گناه دست بزند.

♦️عاقل کسی است که گناهی که پس فردا دامن گیرش میشود ترک کند.

.