حاج منصور ارضی

در سِلک ما،معراج رفتن،پر نمی خواهد

مومن پری بهتر ز چشم تر نمی خواهد

با "اشک" وقتی حاجت ما را روا کردند

گریه کن‌ات مشکل گشا دیگر نمی خواهد

خاک حسینیه برای شاعر‌ان کافی است

از تو نوشتن جوهر و دفتر نمی خواهد

ذات تو را تمثال "أَعْطَیْنا" بیان کردند

تفسیر دیگر،سوره ی کوثر نمی خواهد

با دیدن‌ روی تو با خود روبه رو می شد

آئینه ای بعد از تو پیغمبر نمی خواهد

تو مستقیماً حامل وحی خداوندی

دیگر خدا جبریل نامه‌بر نمی خواهد

نور وجودت را "علی" از قبل خِلقَت دید

این مُدَّعا شاهد از این بهتر نمی خواهد

وقتی دعای‌ تو نگه‌دار علی باشد

دیگر سپر را فاتح خیبر نمی خواهد

نان تو خادم‌پرورِ بیتِ یدالله‌ است

نانی به جز این سفره را قنبر نمی خواهد

ذرات روی چادرت حُکم طلا دارد

تا گرد و خاکش هست،فضّه،زر نمی خواهد

چادر نمازت سایه سارِ مُلک سلمان است

جز سایه ی امن تو این کشور نمی خواهد

این نسل سِوُّم،خوب در پیکار ثابت کرد

حرف دفاع از دین که باشد،سر نمی خواهد

این انقلاب فاطمی چل سال ثابت کرد

جز نسل زهرا و علی ،سرور نمی خواهد

چهل سال جنگیدیم پای پرچم زهرا

فرزند جز خون خواهی مادر نمیخواهد..

تمّار اگر باشی به روی دار خواهی گفت:

حرف ولایت را زدن منبر نمی خواهد

آن ملتی که دست در دست خدا داده

دلباختن بر کدخدا دیگر نمیخواهد

تدبیر بی تدبیرها آزرده مردم را

کار جهادی رند بازیگر نمیخواهد

مثل ابوموسی نشو عمار شو عمار

سرباز گیج از فتنه را رهبر نمی خواهد

می گفت ابراهیم هادی عاشق زهرا

در این جهان سنگ نشان دیگر نمی خواهد

نجّار کاش از ابتدا بی میخ،در می ساخت

هرگز کسی اینگونه‌ دردسر،نمی خواهد

رنگ دیوار،رنگ خاکستر

رنگ پرهای بال پروانه است

"در" لباس سیاه تن کرده

خانه این روزها عزاخانه است

اهل این شهر مردم آزارند

دین ندارند،نامسلمانند

حاکمان حرام لقمه‌ی شان

زن زدن را حلال می دانند

حرمتم زیر پایشان له شد

چقدر احترامشان کردم

به علی هیچکس علیک نگفت

بخدا من سلامشان کردم

آتش افتاده بین سینه ی من

گُر گرفته است حیدر از تب تو

نیمی از صورتت دُرُست شده

رنگ چادرسیاه زینب تو

آه ای یاکریم لانه ی من

زخم بال و پرت مرا کُشته است

آه ای یاس پر پر حیدر

لاله ی بسترت مرا کشته است

کاش یک بار هم ببینم شب

لحظه ای خواب رفته ای زهرا

چِقَدَر جسم تو نحیف شده

چِقَدَر آب رفته ای زهرا

راه رفتن برای تو سخت است

بِنِشین خواهشاً،زمین نخوری

خانمم لااقل مراقب باش

باز پیش حسن زمین نخوری

سر و پهلو و گونه و بازو...

با جراحاتِ سخت درگیری

بشکند دست قنفذ نامرد

بی تعادل قنوت می گیری

آسمان کبود خانه ی من

ماهتاب و ستاره ات چه شده

بعد کوچه ندیده ام آن را

راستی گوشواره ات چه شده!؟

آه!با آه خویش حیدر را

زنده زنده نکن کفن بس کن

آنقَدَر زُل نزن به گهواره

محسنم را صدا نزن بس کن

کاش می مُردم و نمی دیدم

تن بی جان تو کفن شده است

چوب گهواره ای که ساخته ام

خرج تابوت ساختن شده است

صوت : 16 بهمن 97 - حسینیه امام خمینی - در سِلک ما،معراج رفتن،پر نمی خواهد

ویدیو : 16 بهمن 97 - حسینیه امام خمینی - در سِلک ما،معراج رفتن،پر نمی خواهد