حاج منصور ارضی

صوت : شب تاسوعا محرم 95_مدح و روضه_انّا فَتحنای خدا یعنی ابالفضل

شب نهم دهه اوّل محرّم
دوشنبه مورخ ١٩-٧-١٣٩٥
مسجد ارك تهران

انّا فَتحنای خدا یعنی ابالفضل
بی دست و فوق دستها یعنی ابالفضل

هرکس گرفتار آمده آسوده باشد
دارالاَدای قرض ما یعنی ابالفضل

یا کاشف الکرب الحسین ما کلید است
رمز قبولی دعا یعنی ابالفضل

نیم دلش وقف حسن نیمی حسین است
یک بام بین دوهوا یعنی ابالفضل

دست ردش را ارمنی ها هم ندیدند
با هرغریبه آشنا یعنی ابالفضل

هرجا که شد حرف از کرم یعنی حسن جان
هرجا که شد حرف از وفا یعنی ابالفضل

بر شان او کل شهیدان غبطه دارند
بالا نشین اولیا یعنی ابالفضل

اصلاً علی را دروجودش جمع کردند
آیینه حیدر نما یعنی ابالفضل

یاد قدیمی ها دوباره دم گرفتیم
سقای دشت کربلا يعنی ابالفضل

دستش جدا شد تا که بال و پر بگیرد
یعنی مقام شافع محشر بگیرد

نیمه شب آمد پریشانم گرفتارم هنوز
میروم این خیمه و آن خیمه بیدارم هنوز

دیدی آخر کینه قوم و قبیله پا گرفت
یک امان نامه چگونه آبرویم را گرفت

السلام ای قبله ایمان ابالفضل آمده
آمدم پابوس بی بی جان ابالفضل آمده

رو نگردانی ز من روح و روان من تویی
من امان نامه نمیخواهم امان من تویی

بند بند پیکرم وقف حیای چادرت
تا مرا داری چه غم داری فدای چادرت

چشمهارا میدهم چشمی نیاید سوی تو
موی من بر نیزه میپیچد فدای موی تو

بشکند فرق سرم اما سرت را نشکنند
من بمیرم احترام معجرت را نشکنند

دست من را میزنند این قوم! دستت بی طناب
قامتم نذرت نمانی زیر نور آفتاب

تیرهارا میخورم تیر نگاهی بکشند
بر غرورت آه تاثیر نگاهی بشکند

از خجالت آب خواهم شد تو هم غصه نخور
جان من بی بی اگر کم شد تنم غصه نخور