حاج منصور ارضی

به احترام مناجات نیمه شبهایش

خدا گذشت ز ما شیعیان رسوایش

علی اجازه نداد آبروی ما برود 

چه دین ها که ندارد گدا به مولایش

چگونه حاکم کوفه نمک غذایش بود؟

چگونه پی ببرد عقل بر معمایش

علی که قامت یل های شام را خم کرد

شکست گریه اطفال قد طوبایش

طلاق داد خوشی های پوچ دنیارا

خوشی آخرتش بود حزن دنیایش

کسی که باعلی امروز خویش را گذراند

خوشا به روز قیامت خوشا به فردایش

خدا گواست به نامرد و مرد رو نزند

هرانکسی که فقط حیدراست اقایش

کریمی پسران از کریمی پدر است

چه خوب ارث گرفته حسن ز بابایش

نشاند قاتل خودرا به سفره کرمش

چه رحمتی است دراین سفره مصفایش

می نویسم که مرا غیر علی یاری نیست

در دو عالم بجز او سید و سالاری نیست

در دلم غیر تولّای علی کاری نیست

دو جهان غیر علی امر دگر جاری نیست

می نویسم که پناهندۀ حیدر هستم

اوست سلطانم و من بندۀ حیدر هستم

پدر و مادر من خوب امانت دارند

از ازل تا که مرا حبّ علی بسپارند

عهد کردند که دست از همه کس بردارند

بخدا غیر علی از همه کس بی زارند

هرکه با آل علی نیست یقین با ما نیست

اوست یکتا و بجز فاطمه اش همتا نیست

حائلی بِین خدا و علی و زهرا نیست

جر عبودیّتِ حق فرقِ دگر اینجا نیست

علی آن آب حیاتی است که دل خانۀ اوست

دل توحیدیِ ما واله و مستانه اوست

در شبستانِ علی بال و پری باید ریخت

در پی هر قدمش جان و سری باید ریخت

وسط معرکه هایش سپری باید ریخت

در حمایت ز ولایت هنری باید ریخت

کربلای همۀ اهل هنر در راه است

هر کسی کرب و بلایی نشود گمراه است

صوت : 10 فروردین 97 - حرم حضرت عبد العظیم - به احترام مناجات نیمه شبهایش