کربلایی مجتبی رمضانی

سنگ تموم میذارم پای روضهٔ تو

از دل و جون میبارم پای روضهٔ تو

هر چی دارم میارم پای روضهٔ تو، روضهٔ تو

زندگیِ من گذشته توو مسیرِ نوکری

هر کی یک بار روضه اومد شد اسیر نوکری

تویی کس و کارم، تنها تویی یارم

خیلی دوستت دارم ارباب ارباب

بهت بدهکارم نباشی آوارم

خیلی دوستت دارم ارباب ارباب

" ما ملت امام حسینیم "

وقتی نفس می‌گیرم توی هوای تو

پر میزنه قلبم تا صحن و سرای تو

دوست دارم هر چی دارم باشه فدای تو، فدای تو

روزیمو از روضه دارم، راضی‌ام از زندگیم

اشک و ناله، شور و نوحه اینه رزق بندگی

کعبهٔ آمالم حاجت هر سالم

مُحول الحالم ارباب ارباب

آبروی عالم نوکریت اقبالم

مُحول الحالم ارباب ارباب

" ما ملت امام حسینیم "

نوکری کردن واست راهِ سعادته

گریه برات آقا اسباب شفاعته

سینه‌زدن هم نوعی عرض ارادته، ارادته

زندگی رو هر جوری که بگذرونی می‌گذره

پس چه بهتر توی هیئت این جوونی بگذره

امیر دنیایی، شفیع عقبایی

کار تو آقایی ارباب ارباب

عزیزِ زهرایی سید و مولایی

کار تو آقایی ارباب ارباب

" ما ملت امام حسینیم "