کربلایی مجتبی رمضانی

دوباره زیرِ پرچمت قرارِ جمعِ نوکرا

یعنی اجابت شده باز دعای خیرِ مادرا

هر کس و می‌بینم یه جور مشغول کارِ هیأته

خدمتِ زیرِ پرچمت بالاترین عبادته

نوکری زحمت نداره، خدا میدونه رحمته

نوکریِ تو منو تا خدا برد

خدا ازم نگیره نوکری‌تو

پرچم مشکیِ تو زندیگیمه

دنیا برام رنگی نداره بی تو

" حسین آقام آقام آقام آقام "

یه پیرمرد عصا زنون خودش رو به روضه رسوند

نوحه‌های قدیمی رو با گریه زیر لب می‌خوند

سینه میزد با دست لرزونش می‌گفت گذشت چه زود

از رفیقای هیأتیش به جز یه عکس نمونده بود

دعا می‌کرد جوونا رو با حسرت از عمق وجود

منم می‌خوام شبیه پیر غلامات

محاسنم توو هیأتات سفید شه

تمومِ آرزوی من همینه

نذار که نوکرِ تو نا امید شه

" حسین آقام آقام آقام آقام "

حالا که یک مُحرمِ دیگه به ما دادن امون

یادی کنیم از اونایی که دیگه نیستن بِینمون

پدر و مادرایی که راه و به ما نشون دادن

اونا که با حسین حسین قلب ما رو تکون دادن

خوش به حال اونایی که، میونِ روضه جون دادن

قدیمیا چه زحمتی کشیدن

تا اینکه پرچم برسه دستِ ما

باید که جون بدیم مثه شهیدا

تا پرچمِ حسین بمونه بالا

" حسین آقام آقام آقام آقام "