هیئت مذهبی اینترنتی حضرت عباس سقای دشت کربلا

السلام علیک یااباعبدالله الحسین علیه السلام

عاشورای حسینی برشما عزاداران امام حسین (علیه السلام)ویاران وفادارش تسلیت باد

خورشید برنیزه ها روز عاشوراقرآن (سوره مریم) می خواند

خورشید برنیزه ها

دشت غم بود و غروب و ازدحام نیزه ها

پیکری گردیده گلگون از تمام نیزه ها

نخ نما شد جانماز عشق بین قتلگاه

از سجود و از قعود و از قیام نیزه ها

کهکشان در ظلمت و کوکب اسیر سلسله

می رود خورشید عالم روی بام نیزه ها

بعد بی سر گشتن خورشید در گودال سرخ

از شفق خون می چکد یک سر به جام نیزه ها

می درخشد همچو خورشیدی رخت، شیب الخضیب

در میان سایه های مستدام نیزه ها

می کشد صوت رسای آیه های مریمت

خط بطلان بر خیال و فکر خام نیزه ها 

شاعر: مصطفی فروردین

بیا ای حبیب ما

گودال قتلگاه، پر از بوي سيب بود

تنها تر از مسيح، كسي بر صليب بود

سرها رسيد از پي هم، مثل سيب سرخ

اول سري كه رفت به كوفه، حبيب بود

مولا نوشته بود : بيا اي حبيب ما

تنها همين، چقدر پيامش غريب بود

مولا نوشته بود : بيا، دير مي شود

آخر حبيب را ز شهادت نصيب بود

مكتوب مي رسيد فراوان، ولي دريغ

خطش تمام، كوفي و مهرش فريب بود

اما حبيب، رنگ خدا داشت نامه اش

اما حبيب، جوهرش « امن يجيب» بود

يك دشت، سيب سرخ، به چيدن رسيده بود

باغ شهادتش، به رسيدن رسيده بود

استشمام بوی سیب از حرم امام حسین(ع)، ویژگی عجیبی است که چند کتاب معتبر به آن اشاره کرده اند وزیاد هم درخواست شده که خدمتتان عرض می کنیم که این خود چند نقل است:

«بوی سیب و حرم حبیب و حسین غریب و کرب و بلا». این نوحه مشهور و محبوب را در سالهای اخیر بارها شنیده ایم. اما بوی سیب چه ارتباطی با حرم امام حسین(ع) دارد؟ آیا درست است که می گویند از قتلگاه و ضریح مطهر امام حسین(ع) می شود عطر سیب استشمام کرد؟

نگاهی به منابع روایی و کتابهای معتبر شیعی، راز بوی سیب را این طور می گشاید:

در کتاب شریف «بحارالانوار» ماجرای عطر سیب به نقل از «حسن بصری» و «ام سلمه» این طور آمده است :«حسنین وارد شدند بر رسول خدا، و جبرئیل در نزد آن حضرت بود. پس ایشان در اطراف او گردیدند، به گمان این که دحیه‏ی کلبی است. جبرئیل، دست خود را حرکت داد، مانند کسی که از کسی چیزی بگیرد. پس سیبی و بهی و اناری آورد و به ایشان داد. روی ایشان از خوشحالی برافروخت و دویدند به نزد جد خود. حضرت از ایشان گرفت و بویید و فرمود: بروید نزد پدر و مادر خود. پس رفتند و هیچ یک از آن نخوردند تا این که پیغمبر به نزد ایشان رفت و همه با هم خوردند، و هر چند از آن می‏خوردند، به حال خود عود می‏نمود (بازمی‏گشت) و به همین حالت بود، تا زمانی که حضرت فاطمه علیهاالسلام وفات نمود. حسین علیه‏السلام فرمود: که انار، مفقود شد، و چون امیرالمؤمنین علیه‏السلام شهید گشت، به، مفقود شد، و سیب به حال خود بود، تا وقتی که آب را به روی ما بستند. پس چون تشنگی بر ما غالب می‏شد، آن را بو می‏کردم، اندکی تشنگی من ساکن می‏شد. عاقبت، چون تشنگی من به نهایت رسید، دندان بر آن فشردم و یقین به هلاک نمودم. حضرت سجاد علیه‏السلام می‏فرماید که این سخن را از پدر بزرگوارم شنیدم یک ساعت قبل از شهادتش، و چون شهید گردید، بوی سیب از محل شهادتش استشمام می‏شد، ولی خودش را نیافتند، و این رایحه، در آن محل باقی است، و هر کس از زواربخواهد استشمام رایحه‏ی آن را نماید، در وقت سحر، به زیارت رود که اگر از مخلصین باشد، آن را استشمام خواهد نمود.»

مشابه این داستان را هم «ابن شهر آشوب» در کتاب «مناقب»  .بیان کرده است. ماجرای عطر سیب در کتاب منتهی الآمال نیز آمده است که بدین شرح است:

مرحوم ابن شهر آشوب( از علماي و محدثين بزرگ شيعه) روايت کرده است که روزي جبرئيل(ع) به خدمت حضرت رسول(ص) آمد به صورت دحيه کلبي(فردي خوش سيما از اهالي مدينه که از ياران رسول خدا(ص) بود وجبرئيل امين(ع) گاهي در شکل و شمايل او بر رسول خدا(ص) ظاهر و تمثل مي شد) و نزد آن حضرت نشست. ناگاه امام حسن و امام حسين(ع) داخل شدند و چون دحيه کلبي را ديدند به نزد آو آمدند و از او تقاضاي هديه کردند. جبرئيل دستي به سوي آسمان بلند کرد و سيب و به و اناري براي ايشان فرود آورد و به ايشان داد. چون آن ميوه ها را ديدند شاد گرديدند و نزديک حضرت رسول(ص) بردند، حضرت از ايشان گرفت و بوييد و به ايشان برگردانيد و فرمود که به نزد پدر و مادر خويش ببريد و اگر اول به نزد پدر خود ببريد بهتر است. پس آن چه آن حضرت فرموده بود به عمل آوردند و در نزد پدر و مادر خويش ماندند تا رسول خدا(ص) نزد ايشان رفت وهمگي از آن ميوه خوردند ولي هر چه مي خوردند به حال اول برمي گشت و چيزي از آن کم نمي شد. آن ميوه ها به حال خود بود تا زماني که حضرت رسول(ص) از دنيا رفت و باز نزد اهل بيت بود و تغييري در آنها ايجاد نشد. وقتي حضرت فاطمه(س) به شهادت رسيد انار ناپديد شد و هنگامي که اميرالمؤمنين(ع) شهيد شد،‌ به ناپديد گرديد و تنها سيب باقي ماند. آن سيب در نزد امام حسن(ع) بود و حتي بعد از شهادت آن حضرت به زهر جفا با آن سيب باقي بود و در نزد حضرت امام حسين-سيدالشهدا(ع)-ماند. حضرت امام زين العابدين(ع) فرمود: « وقتي پدرم در صحراي کربلا در محاصره اهل ظلم و جفا بود، آن سيب را در دست داشت و هر گاه تشنگي بر آن حضرت غالب و چيره مي شد، آن را مي بوييد و تشنگي آن حضرت تخفيف مي يافت. چون تشنگي بسيار بر آن حضرت غالب شد و دست از حيات و زندگي خود شست، دندان در آن سيب فرود برد و چون شهيد شد هر چند آن سيب را طلب کردند، نيافتند.»
پس امام سجاد(ع) فرمود: من بوي آن سيب را از مرقد مطهر پدرم مي شنوم هر گاه به زيارت او مي روم و هر که از شيعيان مخلص ما در وقت سحر به زيارت آن مرقد مطهر برود بوي سيب را از آن ضريح مطهر و منور مي شنود.


منابع:

«مناقب» جلد 3 ، صفحه 391

بحارالانوار» جلد 43 ، صفحه 289

منتهي الامال، شيخ عباس قمي، ج1، ص528، انتشارات هجرت، چاپ چهارده

وآخرین  نقل قول وروایت:

چرا حرم امام حسين(ع) بوي سيب مي دهد؟ چرا بوي ميوه اي ديگر نمي دهد؟

اولين كسي كه آن را درك كرد چه كسي بود؟ حكمت ميوه سيب چيست؟

معروف است کسانی که صبح زود به زیارت حرم امام حسین(ع) بروند بوی سیب بهشتی استشمام می کنند، این سخن ریشه حدیثی دارد. به این روایت توجه کنید:
در کتاب مناقب آمده است،« جبرئيل از آسمان سيب، به و اناري را از بهشت مي آورد که پيامبر و حضرت فاطمه(س) و اميرمؤمنان(ع) و امام حسن و امام حسين(ع) از آن مي خورند و آن ميوه ها به حالت اول خود باز مي گردد، تا وقتي حضرت فاطمه زهرا(س) از دنيا مي روند ميوه انار از بين مي رود و پس از فوت اميرمؤمنان(ع) ميوه به ناپديد مي شود و ميوه سيب موجود بوده است و امام حسين(ع) مي فرمايد: «ميوه سيب نزد برادرم بود تا هنگامي که بر اثر سم از دنيا رفت، پس از آن نزد من بود تا هنگامي که در کربلا آب بر روي ما بسته شد و من هنگام عطش آن را مي بوئيدم و از شدت عطش من کاسته مي شد و هنگامي که عطش بر من شديد شد آن را خوردم و يقين به شهادت کردم، امام زين العابدين(ع) مي فرمايد من اين سخنان را ساعاتي قبل از شهادت آن حضرت شنيدم و هنگامي که آن حضرت شهيد شد بوي آن سيب را در محل شهادت آن حضرت استشمام نمودم. پس آن را جستجو نمودم و اثري از آن نيافتم و بوي آن همچنان پس از شهادت آن حضرت باقي بود و من قبر آن حضرت را زيارت مي نمودم و بوي‌ آن را مي يافتم، پس هر کس از شيعيان ما که زائر آن قبر است و مي خواهد بوي آن را استشمام کند، پس وقت سحر آن را جستجو کند، پس اگر از مخلصان باشد آن را وجدان خواهد نمود.(ابن شهرآشوب، المناقب، ج3، ص 391)

منبع: پرسمان دانشجويي

دانلود نوحه عبدالرضا هلالی سالار زینب

صوت : دانلود نوحه عبدالرضا هلالی سالار زینب