هیئت فدائیان حضرت زینب(س)

_{علی انسانی:}

 

_{گمان مکن پسرت ناتنی‌برادر بود}

 

_{قسم به عشق، کنارم حسین دیگر بود}

 

_{منال ام بنین و ببال از عباس}

 

_{تو شیرمادر و شیر تو شیرپرور بود}

 

_{سقوط قلعه‌ی خیبر اگر به نام علی‌ست}

 

_{فرات، خیبر دیگر؛ یل تو حیدر بود}

 

_{ز شام تا به سحر دور خیمه‌ها می‌گشت}

 

_{که ماه هاشمیان بود و مهرپرور بود}

 

_{به لرزه بود از او پشت هفت‌پشت ستم}

 

_{یل تو یک‌تنه یک تن نبود، لشگر بود}

 

_{به جای دست روی چشم خویش تیر گذاشت}

 

_{ببین که تا به چه حدی مطیع رهبر بود}

 

_{اگر فتاد روی خاک می‌شود پرپر}

 

_{ولی گل تو روی شاخه بود و پرپر بود}

 

 

 

_{مهدی رحیمی:}

 

_{خانمی که تا خود خورشید قامت داشته}

 

_{در رشادت با ابالفضلش رقابت داشته}

 

_{مادر باب الحوائج بوده و با این حساب}

 

_{دامن او را گرفته هر که حاجت داشته}

 

_{می رسد از والدین اخلاق فرزندان ولی}

 

_{این زن از اول به فرزندش شباهت داشته}

 

_{اول از عباس او اذن حرم را خواسته}

 

_{هر کسی در کربلا قصد زیارت داشته}

 

_{با کلام نافذش در روضه ها حاضر شده}

 

_{در زمین کربلا هر چند غیبت داشته}

 

_{تحت فرمانش کلام و تحت امرش واژه ها}

 

_{صحبتش با ابروی عباس نسبت داشته}

 

_{فاطمیه رفته و آماده ی رفتن شده}

 

_{بسکه بر زهرای مرضیه محبت داشته}

 

_{بعد زهرا آمده پس بعد زهرا می رود}

 

_{اینچنین در مکتب مولا ولایت داشته}

 

_{دانه پاشیده برای کفتران قبر او}

 

_{در مدینه هرکسی یک جو لیاقت داشته}

 

_{تا ابد شرمنده ی عباس شد چون قبر او}

 

_{بیشتر از قبر فرزندش مساحت داشته}

 

 

 

_{قاسم نعمتی:}

 

_{تو شاهکار عشق بازی در زمینی}

 

_{تو دست پنهان خدا در آستینی}

 

_{اُمُّ الادب ،  اُمُّ الوفا ، اُمُّ البنینی}

 

_{دلگرمی و وصف امیرالمونینی}

 

_{در پیشگاه تو ادب تعظیم کرده}

 

_{قرص قمر میر عرب تعظیم کرده}

 

_{مانند نور آمدی تابیدی و بعد}

 

_{با دست زهرا مورد تأییدی و بعد}

 

_{خود را دم بیت ولایت دیدی و بعد}

 

_{آن چارچوب سوخته بوسیدی و بعد}

 

_{گفتی اگرچه در حرم تازه عروسم}

 

_{من آمدم دستان زینب را ببوسم}

 

_{دیدی چگونه گریه کن ها گریه کردند}

 

_{غمدیده ها با یاد زهرا گریه کردند}

 

_{مانند یک ... گریه کردند}

 

_{یا فاطمه می گفت هر جا گریه کردند}

 

_{آن روز تنها خواهش قلبت همین شد}

 

_{یا فاطمه تبدیل بر ام البنین شد}

 

_{شهر مدینه در هیاهو زین خبر شد}

 

_{شکر خدا ام البنین صاحب پسر شد}

 

_{اما کلامی باعث خون جگر شد}

 

_{زخم زبان ها بر دل تو نیش تر شد}

 

_{گفتند با تو بعد ازین کم میگذارد}

 

_{بر این یتیمان دیگر او کاری ندارد}

 

_{اما دهان یاوه گویان را تو بستی}

 

_{پای قرار خویش با زهرا نشستی}

 

_{دیدن از جام رضای یار مستی}

 

_{چون رشته ی فرزند و مادر را گسستی}

 

_{گفتی اگرچه بین تان خیلی عزیزم}

 

_{در خانه عباسم غلام و من کنیزم}

 

_{زینب تو را با نور ایمان آشنا کرد}

 

_{با یک نظر دلداده ی آل عبا کرد}

 

_{برآتش عشقش تو رب الفدا کرد}

 

_{آن قدر پیشت صحبت کرببلا کرد}

 

_{تا اینکه شاخ و برگ هایت پر ثمر شد}

 

_{دار و ندارت چهار فرزند پسر شد}

 

_{کم کم پسرهای تو بال و پَر گرفتند}

 

_{دور و بَرَت را مثل یک لشگر گرفتند}

 

_{درس شجاعت از خود حیدر گرفتند}

 

_{بوی امیر فاتح خیبر گرفتند}

 

_{گوییم از اوصاف عظیم تو همین حد}

 

_{زینب پس از زهرا تو را مادر صدا کرد}

 

_{ای وای از روزی که قلبت را شکستند}

 

_{حجاج زهرا بار بیت الله بستند}

 

_{دیدی همه سرها گرفته روی دستند}

 

_{با چه شکوهی روی محمل ها نشستند}

 

_{بر زانوی عباس زینب پاگذارد}

 

_{شُکر خدا که محمل او پرده دارد}

 

_{اما پس از شش ماه شام غم سحر گشت}

 

_{با دیدن یک صحنه ای چشم تو تر گشت}

 

_{از این مصیبت عالمی خونین جگر گشت}

 

_{باور نمی کردی ولی دل با خبر گشت}

 

_{بالاترین روضه همین در عالمین است}

 

_{از راه آمد زینب اما بی حسین است}

 

_{فریاد زد اُمُّ البنین گیسو سپیدم}

 

_{مادرنبودی عصر عاشورا چه دیدم}

 

_{از خیمه تا گودال با زحمت دویدم}

 

_{با دست خود از پهلویش نیزه کشیدم}

 

_{اُمُّ البنین تاج سرم را سَر بریدند}

 

_{پیراهنش را از تَنَش بیرون کشیدند}

 

_{مادر نبودی پس گوش کن از این خبرها}

 

_{از داغ عباس تو خم گشته کمرها}

 

_{واشد به روی من نگاه اهل نظرها}

 

_{چادر به سر دارد دویدن دردسرها}

 

_{عباس رفت و آبروی خواهرش رفت}

 

_{دعوا شد و چادر ز روی خواهرت رفت}

 

_{اُمُّ البنین اول دو بازویش بهم ریخت}

 

_{تیری رسید و چشم و ابرویش بهم ریخت}

 

_{ضرب عمودی آمد و مویش بهم ریخت}

 

_{تا روی نیزه رفت گیسویش بهم ریخت}

 

_{عباس نامردی عمود آهنین خورد}

 

_{بی دست از بالای مرکب بر زمین خورد}

 

_{دروازه ی کوفه قیامت ساختم من}

 

_{بر مرکب طوفانِ خطبه تاختم من}

 

_{تا چشم روی نیزه ها انداختم من}

 

_{در یک نظر عباس را نشناختم من}

 

_{از درد غیرت صورتش چرخاند مادر}

 

_{بستند او را تا به نیزه ماند مادر}

 

_{مادر دعا کن منتقم دیگر بیاید}

 

_{چون او گره از اَبروی زهرا گشاید}

 

_{صحن و سرایی در بقیع بر پا نماید}

 

_{پایان هر روضه دعا کردیم شاید}

 

_{ما کاشف الکرب امام خویش گردیم}

 

_{دار و ندار خویش نذر یار گردیم}

 

 

 

_{وحید محمدی:}

 

_{ای مادر بهشت تو را غصه ها شکست}

 

_{هر بار بی قراری زینب تو را شکست}

 

_{بر سر گرفت چادر  زهرا... سکوت کرد}

 

_{آهی کشید و بغض لبت بی هوا شکست}

 

_{هر بار یاد فاطمه کردی دلت شکست}

 

_{وقتی دلت شکست، دل مرتضی شکست}

 

_{ای هم نفس ترین علی بعد فاطمه}

 

_{قلبت میان غربت یک ماجرا شکست}

 

_{پیشانی ات که گنبد محراب را شکافت}

 

_{وقت هجوم تیغ به شیر خدا شکست}

 

_{ده سال پیر قصه ی اشک حسن شدی}

 

_{از زخم هر زبان که دل مجتبی شکست}

 

_{وقتی حسین رانده شد از شهر مادریش}

 

_{باید نوشت حرمت آل عبا شکست}

 

 

_{مهدی نظری:}

 

_{ای که از عشق علی پیرو الله شدی}

 

_{مطمئن باش که بی فاطمه گمراه شدی}

 

_{نوکر شیرخدا باش و ببین شاه شدی}

 

_{خوش بحال تو اگر عابر این راه شدی}

 

_{شعر من در پی خود دیده تر می جوید}

 

_{گوش کن ام بنین باپسرش می گوید:}

 

_{بازوانت چقدر مثل پدر می ماند}

 

_{روی نورانی تو مثل قمر می ماند}

 

_{لعل لبهای تو شیرین چو شکر می ماند}

 

_{صورتت کعبه و خالت چو حجر می ماند}

 

_{وارث غیرت مولای زمینی پسرم}

 

_{سند مادری ام بنینی پسرم}

 

_{اینقدر آه نکش ناله نزن گریه نکن}

 

_{هرچه دیدی الم و درد و محن گریه نکن}

 

_{با زمین خوردن و افتادن من گریه نکن}

 

_{حداقل جلوی چشم حسن گریه نکن}

 

_{چونکه در کودکی ازدست کسی رنجیده}

 

_{وسط کوچه ای افتادن مادر دیده}

 

_{قسمتم شد در این خانه کنیزی پسرم}

 

_{با کنیزیست رسیدم به عزیزی پسرم}

 

_{من نبودم قدحی اشک نریزی پسرم}

 

_{گوش واکن که بگویم به تو چیزی پسرم}

 

_{بنگر تاب و قرار دل بی تابت را}

 

_{این حسین است ببین صورت اربابت را}

 

_{این کبوتر همه جا بر پر خود حساس است}

 

_{نوکرش باش که بر نوکر خود حساس است}

 

_{پسر فاطمه بر خواهر خود حساس است}

 

_{بیشتر از همه بر مادر خود حساس است}

 

_{پیش او شانه به مویت نزدم گریه نکن}

 

_{یا اگر بوسه به رویت نزدم گریه نکن}

 

_{پیش این غمزده باید که رعایت بکنم}

 

_{پیش او از تو نباید که حمایت بکنم}

 

_{پیش او کم به تو شاید که محبت بکنم}

 

_{گرنشد در بر او بوسه نثارت بکنم}

 

_{نشو دلگیر از این قصه نکن مأیوسم}

 

_{در عوض نیمه شب انقدر تو را می بوسم}

 

_{بین این مردم بد ذات هوادارش باش}

 

_{سپرش باش و نگهبان و نگهدارش باش}

 

_{توامان نامه نگیر از کسی و یارش باش}

 

_{علمش را که به تو داد علمدارش باش}

 

_{سعی کن باهمه نیروت علم را بردار}

 

_{غیرت مادری ات را به تماشا بگذار}

 

_{کربلا می روی و مونس آنها هستی}

 

_{یک تنه ارتش با غیرت آقا هستی}

 

_{گوش کن تو سپر عترت زهرا هستی}

 

_{پس رکاب قدم زینب کبری هستی}

 

_{حرفم این است که همواره مؤدب باشی}

 

_{بیشتر دور و برحضرت زینب باشی}

 

_{می شوی یک تنه سرلشگر و سقای حرم}

 

_{میشوی مایه آرامش دل های حرم}

 

_{پسرم شاهرگت را بده در پای حرم}

 

_{نگذاری که بیایند تماشای حرم}

 

_{نگذاری که غمی قسمت زینب باشد}

 

_{یاکه چشمی به قد و قامت زینب باشد}

 

_{کودکان تشنه که باشند خودت سقایی}

 

_{تشنه باشد علی اصغر بشود غوغایی}

 

_{مایه راحتی و دلخوشی آنهایی}

 

_{مطمئند که با مشکِ پری می آیی}

 

_{گرچه از سوز عطش پیکر تو غرق تب است}

 

_{قطره ای آب نخور اصغرشان تشنه لب است}

 

_{مشک بردار که خشکیدن لبها حتمی ست}

 

_{عجله کن تو که پاییدن دریا حتمی ست}

 

_{موقع آمدنت حمله اعدا حتمی ست}

 

_{تیربارن شدن چشم تو آنجا حتمی ست}

 

_{جای باران پسرم تیر سویت می ریزد}

 

_{مشک اگر پاره شود آبرویت می ریزد}

 

_{ماه دنیایی و مهتاب به تو وابسته ست}

 

_{ساقی خیمه ای و آب به تو وابسته ست}

 

_{دل دردانه بی تاب به تو وابسته ست}

 

_{تو علمداری و ارباب به تو وابسته ست}

 

_{تو که برخاک بیافتی سپرش می شکند}

 

_{علم تو که بیافتد کمرش می شکند}

 

_{گرچه ازلشگر بی شرم بلا می بینی}

 

_{در سیاهی زمین نور خدا می بینی}

 

_{گرچه از نیزه و شمشیر جفا می بینی}

 

_{در عوض گل پسرم فاطمه را می بینی}

 

_{پسرم ازمن دلخسته سلامی برسان}

 

_{جای من چادر خاکی شده اش را بتکان}

 

 

 

_{عباس شد ستاره دنباله دار تو}

 

_{تا کربلا رسید، و در کربلا شکست}

 

_{یک عمر گریه کردی و گفتی فقط حسین}

 

_{ای مادر بهشت تو را غصه ها شکست}

 

 

 

_{علی اکبر لطیفیان:}

 

_{آشفتگی گیسوی ما شانه کم داشت}

 

_{لبهای خشک ما فقط پیمانه کم داشت}

 

_{وسع خریدار تو بسیار است امّا}

 

_{یوسف به ما دادند ولی بیعانه کم داشت}

 

_{من اختیاراً این همه حالم خراب است}

 

_{گنجی که پیشم داشتی ویرانه کم داشت}

 

_{دیشت قنوت تو به یاد من نیفتاد}

 

_{تسبیح چل تایی تو یک دانه کم داشت}

 

_{به لطف دیوار دم در تکیه می داد}

 

_{آنکه برای گریه کردن شانه کم داشت}

 

_{دیشب نبودم پیش تو فهمیدی اصلاً ...}

 

_{که بازی شمع و گلت پروانه کم داشت}

 

_{وقتی رسیدم جور شد بازی طفلان}

 

_{سنگ سر کوچه فقط دیوانه کم داشت}

 

_{چه خوب شد آب دهانت را مکیدم}

 

_{این مسجدی که ساختم میخانه کم داشت}

 

_{گفتم مرا زنجیر این خانه نمایید}

 

_{کلب نگهبانِ در این خانه کم داشت}

 

_{جانها فدای آستان بانویی که}

 

_{یک سایبان و چند سقاخانه کم داشت}

 

_{حسن لطفی:
من و این یک نفس بشتاب مادر}

 

_{مرا این لحظه ها دریاب مادر}

 

_{شدم مثل رباب این روز آخر}

 

_{عذابم می کند این آب، مادر}

 

_***

 

_{نه دل گرمی نه تسکین مانده باقی}

 

_{که داغی سخت و سنگین مانده باقی}

 

_{ببین از پنج فرزندم برایت}

 

_{فقط یک مشک خونین مانده باقی}

 

_***

 

_{ز تو حیف است بازویت بیافتد}

 

_{و زخمی بین ابرویت بیافتد}

 

_{چه می شد وقت جان دادن عزیزم}

 

_{سرم بر روی زانوی بیافتد}

 

_***

 

_{زمین خوردن تنت را هم بِهَم ریخت}

 

_{حرامی پیکرت را هم بِهَم ریخت}

 

_{حرم با تو زمین افتاد عباس}

 

_{عمود آمد سرت را هم بِهَم ریخت}

 

_***

 

_{تو را بست از سرگیسو به نیزه}

 

_{مگر تابت دهد هر سو به نیزه}

 

_{الهی بشکند دستان خولی}

 

_{تو را محکم زد از پهلو به نیزه}

 

_***

 

_{سرت بر خاک بود و درد سر شد}

 

_{که سرگرمی چندین رهگذر شد}

 

_{سرت برگشت بر نیزه ولیکن}

 

_{شکاف ابروی تو بازتر شد}

 

_***

 

_{هزاران تیر برتن تا پرآمد}

 

_{هزاران تیر بود و مادر آمد}

 

_{مگر کم بود حجم تیر این سو}

 

_{که غلطیدی و از آن سو در آمد}

 

_***

 

_{پُر است اینجا پری آتش گرفته}

 

_{لباس و مَعجری آتش گرفته}

 

_{شنیدم روضه ات را بار اول}

 

_{خودم از دختری آتش گرفته}

 

_***

 

_{چقدر آن قافله شرمنده ام کرد}

 

_{نشان سلسله شرمنده ام کرد}

 

_{تو را نه ،کاش مَشکَت را نمیزد}

 

_{بمیرد حرمله شرمنده ام کرد}

 

_***

 

_{ببین این روزهای آخری را}

 

_{شنیدم روضه ی انگشتری را}

 

_{خداوندا سنان از من گرفته}

 

_{تمام لذت نامادری را}

 

 

 

_{ناصر شهریاری:}

 

_{مثل او در زمین نباشد کس}

 

_{بر علی همنشین نباشد کس}

 

_{محرم مرتضی پس از زهرا}

 

_{غیر ام البنین نباشد کس}

 

 

 

_{ادبش بی مثال در دنیا}

 

_{عشق او بی نظیر بر مولا}

 

_{در میان زنان شهر ، فقط}

 

_{اوست مقبول حضرت زهرا}

 

 

 

_{اوست دلدار ساقی کوثر}

 

_{دامنش ماه هاشمی پرور}

 

_{گر چه گفته منم کنیز علی}

 

_{اوست زهرای دیگر حیدر}

 

 

 

_{چقدر ناله اش شرر دارد}

 

_{چقدر آه در جگر دارد}

 

_{مادری که به جای جای دلش}

 

_{داغ یک کربلا پسر دارد}

 

 

 

_{پسرانی همه امام شناس}

 

_{همگی با ادب ، پر از احساس}

 

_{بین آنها یکی شده چون ماه}

 

_{که بود ساقی حرم عباس}

 

 

 

_{گفت روز وداع که : عباسم}

 

_{خوش قد و قامتم ، گل یاسم}

 

_{نکند بی حسین برگردی}

 

_{من به جان حسین حساسم}

 

 

 

_{می روی کربلا ابوالفضلم}

 

_{غرق شور و نوا ابوالفضلم}

 

_{نزد زهرا و مرتضی آنجا}

 

_{روسپیدم نما ابوالفضلم}

 

 

 

_{روضه اش بوی فاطمه دارد}

 

_{هق هق و گریه ، همهمه دارد}

 

_{هر که گرید برای ام بنین}

 

_{روزی از شاه علقمه دارد}

 

_{غلامرضا سازگار:}

 

_{گویند فقیری به مدینه به دلی زار}

 

_{امد به در خانه ی عباس علمدار}

 

_{زد بوسه بر ان درگه و استاد مؤدب}

 

_{گفتا به ادب با پسر حیدر کرار}

 

_{کی صاحب این خانه یکی مرد فقیرم}

 

_{بیمار و تهیدست و گرفتار و دل افکار}

 

_{هر سال در این فصل از این خانه گرفتم}

 

_{بر خرجی یکساله ی خود هدیه ی بسیار}

 

_{گفتا به زنان ام بنین مادر عباس}

 

_{با سوز دل سوخته و دیده ی خون بار}

 

_{کز زیور و زر هر چه که دارید بیارید}

 

_{بخشید بر این مرد فقیر از ره ایثار}

 

_{خود سائل هر ساله ی عباس من است این}

 

_{عباس دل ازرده شود گر برود زار}

 

_{دادند بدو زیور و زر هر چه که می بود}

 

_{از لطف و کرم عترت پیغمبر مختار}

 

_{سائل که نگاهش به زر و سیم بیفتاد}

 

_{بگذاشت ز غم چهره به دیوار}

 

_{گفتند همه هستی این خانه همین بود}

 

_{ای مرد عرب اشک میفشان تو به رخسار}

 

_{آن سائل دلباخته چنین گفت :}

 

_{کی در همه جا بوده به خیل ضعفا یار}

 

_{بر من در این خانه گدائیست بهانه}

 

_{من عاشق عباسم ، نه عاشق دینار}

 

_{من امده ام بازوی عباس ببوسم}

 

_{من در پی گل روی نهادم سوی گلزار}

 

_{هر سال زدم بوسه بر ان دست مبارک}

 

_{هر بار شدم محو رخ صاحب این دار}

 

_{یک لحظه بگوئید که عباس بیاید}

 

_{باشد که برم فیض از ان چهره دگر بار}

 

_{ناگاه زنان شیونشان رفت به گردون}

 

_{گفتند : فروبند لب ای مرد گرفتار}

 

_{ای عاشق دلسوخته ای محو رخ دوست}

 

_{ای سائل دلباخته ، ای طالب دیدار}

 

_{دستی که زدی بوسه جدا گشت ز پیکر}

 

_{ماهی که تو دیدی به زمینگشت نگونسار}

 

_{ان دست کزو خرجی یکساله گرفتی}

 

_{شد قطع ز تیغ ستم دشمن خونخوار}

 

_{سر بر سر نی ، دست جدا ، تن به روی خاک}

 

_{لب تشنه ، جگر سوخته ، دل شعله ای از نار}

 

_{این طایفه هستند در این خانه سیه پوش}

 

_{این خانه بود در غم عباس عزادار}

 

_{این مادر پیری که قدش گشته خمیده}

 

_{سر تا به قدم سوخته چون شمع شب تار}

 

_{این مادر دلسوخته ی چهار شهید است}

 

_{گردیده دو تا قامتش از ماتم آن چهار}

 

_{این مادر عباس همان ام بنین است}

 

_{دادند بنینش همه جان در ره دادار}

 

_{سوگند به ان مادر و ان چهار شهیدش}

 

_{بگذر ز گناه همه ای خالق غفار}

 

 

 

_{شیخ رضا جعفری:}

 

_{چهار آینه آورده روبروی خودش}

 

_{چهار قبر کشیده است چهار سوی خودش}

 

_{چهار آینه اما مکعّب و خاکی}

 

_{برای روح پر از حجم و تو به توی خودش}

 

_{نشسته است دوباره به هم بیامیزد}

 

_{گلاب قمصر لاهوت را به بوی خودش}

 

_{ز هوش می رود آخر عبادتش دارد}

 

_{مقدمات خودش شیوه ی وضوی خودش}

 

_{اگر چه قبله شده در نماز گریه ولی}

 

_{نماز کعبه ادا می‌شود به سوی خودش}

 

_{چنان نسیم که در باغ می رود از خویش}

 

_{کسی نبود بیاید به جستجوی خودش}

 

_{زبان گرفته و با خویش شعر می‌خواند}

 

_{شبیه ناله ی برکه برای قوی خودش}

 

_{کنار مثنوی اش قطعه ی مُخَدَّره ای ست}

 

_{که آمده است سر تربت عموی خودش}

 

 

 

_{کاظم بهمنی:}

 

_{رسالتت نه فقط صاحب پسر شدن است}

 

_{تو را کنار علی شأنِ همسفر شدن است}

 

_{بزرگ مادرِ ماهِ همیشه کامل عشق!}

 

_{هنوز نور تو در حال بیشتر شدن است}

 

_{محبتت رقمی در دل علی دارد}

 

_{که رو به آینه در حال ضربدر شدن است}

 

_{رسیدن تو به وصل علی به ما آموخت}

 

_{مهم تر از همه از جانبش نظر شدن است}

 

_{حسودهای مدینه تو را نمی فهمند}

 

_{و قلب تیره سزاوار شعله ور شدن است}

 

_{تمام می شود این غم همین که برگردی}

 

_{فرشته مشکلش از بابت بشر شدن است}

 

_{تو آن ضمیر بلندی که راز عرفانت}

 

_{نتیجه ی گذر از مرز خون جگر شدن است}

 

_{سکوت کن که ادب یادداشت بردارد}

 

_{سخن بگو که حیا فکر بارور شدن است}

 

_{که عشق در تو نه با مهر مادری یکسوست}

 

_{نه فارغ از غم هفتاد و یک نفر شدن است}

 

_{دو دست خویش به جای تو داده فرزندت}

 

_{وگرنه میل تو هم بر شکسته پر شدن است}

 

_{حسین تا که نماند به روی نیزه غریب}

 

_{سفارشت به پسرها بدون سر شدن است}

 

_{خیال مرثیه سازم به روضه می کشدم}

 

_{ولی تمایلم امشب به برحذر شدن است}

 

_{به زخمتان دم رفتن نمک نمی پاشم}

 

_{بشیرم و همه سعیم به خوش خبر شدن است}

 

_{خیال مرثیه ساز مرا ببخش ای سرو}

 

_{کبوترست و به دنبال نامه بر شدن است}

 

_{محسن حنیفی:}

 

_{غصه ها بر روی پیشانیش چین انداخته}

 

_{گریه ها از پای، او را این چنین انداخته}

 

_{مادری کرده برای بچه های فاطمه}

 

_{خویش را پای امیرالمومنین انداخته}

 

_{چار فرزند او فدای پنج تن آورده است}

 

_{سفرۀ نذری ست که ام البنین انداخته}

 

_{مادر قدیسه ی لب تشنه های کربلا}

 

_{گریه اش لرزه تن روح الامین انداخته}

 

_{مادر باب الحوائج دارد از دریا گله}

 

_{چون که دریا روی او را بر زمین انداخته}

 

_{عاقبت چشم حسودی لاله اش را زخم زد}

 

_{لالهْ عباسی او را لالهْ چین انداخته}

 

_{باورش هرگز نخواهد شد عمود بی حیا}

 

_{پهلوان شهر را از روی زین انداخته}

 

_{او شنیده زینبش افتاده روی خاک ها}

 

_{یک نظر بر ساقی نیزه نشین انداخته}

 

_{شرمسارش بوده ساقی، چون که دیده خواهرش}

 

_{پوشیه بر صورتش با آستین انداخته}

 

_***

 

 

 

_{جواد محمد زمانی:}

 

_{ای به سپهر عاطفه بی قرین}

 

_{ستاره ی مدینه، ام البنین}

 

_{قدر تو در جهان نبوده معلوم}

 

_{قبر تو در جوار چار معصوم}

 

_{فاطمه دوم مرتضایی}

 

_{مادر دیگری به مجتبایی}

 

_{تو کیستی که با غم و زمزمه}

 

_{پای نهی به خانه فاطمه}

 

_{تو کیستی که با همه عزیزی}

 

_{گفته ای آمدم کنم کنیزی}

 

_{تو دیده ای که خانه ای سوخته}

 

_{دخترکی چشم به در دوخته}

 

_{محض دل تازه گلان حزین}

 

_{نام تو فاطمه! شد امّ البنین}

 

_{تا که نگویند حسینش چه شد}

 

_{مدینه بین الحرمینش چه شد}

 

 

 منبع : حسینیه، شعر شاعر