یکی از دلایلی که ولی مجبور است صبر بکند و سکوت کند این است که ما احساس مسئولیت نداشتیم و کاری نکردیم و فضا را برای اقدام ولی خدا فراهم نکردیم.
به جای اینکه بگوییم چرا اون کاری نمیکند باید بگیم چرا ما فضا را آماده نکردیم که او بتواند کاری کند؟
هیچ گاه مسئولیت از ما سلب نمیشود و ما باید تا آخرین لحظه و در سخت ترین حالت پای امام خود بایستیم.
حتی زمانی که دیگر هیچ کاری نمیتوانیم انجام بدهیم باید هجرت کنیم(هجرت پیامبر به حبشه).
وقتی ما تلاشی برای رسیدن به حق میکنیم این تلاش ما بی اثر نخواهد بود و خدا هم به آن تلاش برکت میدهد.(دست خدا با جماعت است)
اینکه ما میگوییم من چکار میتوانم بکنم این یک القای شیطانی است.
ما باید باور کنیم که میتوانیم کاری انجام دهیم.
باید قبل از آمدن امام زمان پیوند خود را و تشکیلات خود را محکم کنیم.
خود حضرت هم میفرمایند: هدف ما باید تشکیل حکومت نوین اسلامی باشد و این بدون اینکه خود را باور داشته که میتوانیم کاری انجام دهیم نمیشود.
ما باید باور کنیم که میتوانیم تاثیرگذار باشیم. هیچ کس نمیتواند خود را از مسئولیت پذیری اجتماعی و باور تاثیر گزاری مبرا بداند وقتی که مردم به تاثیرگذاری خود باور نداشتند حضرت زهرا اینچنین و به تنهایی قیام کرد..!