حجت الاسلام حسینی قمی

برنامه سمت خدا
موضوع برنامه: سیره حضرت امام رضا علیه‌السلام
كارشناس: حجت الاسلام والمسلمين حسینی قمی
تاريخ پخش: 02- 05-97

بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
جز قامت گلدسته شمشادی نمی‌خواهیم *** جز صحن گوهرشادتان شادی نمی‌خواهیم
عمری است روی گنبدت بالانشین هستیم *** جایی به غیر از این خانه که دادی نمی‌خواهیم
دل را گرفتار تمام صحن‌ها کردیم *** در صحن آزادی هم آزادی نمی‌خواهیم
پیش تو بودن منتهای آرزوی ماست *** بی تو چه ویرانه چه آبادی نمی‌خواهیم
با دانه‌های حضرتی تا پر درآوردیم *** از دانه‌های دیگر امدادی نمی‌خواهیم
عشق حقیقی بین ما و حضرت آقاست *** ما قصه شیرین و فرهادی نمی‌خواهیم

شریعتی: سلام می‌کنم به همه بیننده‌ها و شنونده‌های نازنین و گرانقدرمان، ایام با سعادت ولادت امام رضا(ع) را تبریک می‌گویم. انشاءالله زیارت حضرت نصیب همه ما شود. انشاءالله به برکت نام و یاد امام هشتم بهترین‌ها برای شما رقم بخورد. حاج آقای حسینی قمی سلام علیکم و رحمة الله. خیلی خوش آمدید.
حاج آقای حسینی قمی: عرض سلام و ارادت خالصانه خدمت همه بینندگان و شنوندگان برنامه دارم. ولادت مولایمان علی بن موسی الرضا را تبریک می‌گویم. به همه آنهایی که امشب در حرم امام رضا هستند التماس دعا داریم.
سلام على ال طه و يس *** سلام على الِ خَيرِ النّبيين
سلامٌ على رَوضَةٍ حلّ فيها *** امامٌ يُباهى بِهِ المَلَكُ وَ الدّينُ
ماه ذی‌القعده، ماه امام رضا(ع) است. کسانی که امشب خودشان را به حرم امام رضا می‌رسانند که هیچ، اگر نرسیدند غصه نخورند. 25 ذی القعده هم روز دحو الارض است، یکی از چهار روزی که روزه‌اش در سال معادل شصت سال است. ولی مرحوم میرداماد از علمای بزرگ شیعه یک رساله‌ای دارند که این چهار روز را توضیح دادند. فرمودند: از روزه شصت سال بالاتر، افضل اعمال دحو الارض زیارت مولایمان امام رضا(ع) است.
شریعتی: امروز حاج آقای حسینی با سیره رضوی مهمان برنامه ما هستند و ما خدمتشان هستیم.
حاج آقای حسینی قمی: بسم الله الرحمن الرحیم، اگر فرصت باشد به پنج نمونه از سیره امام رضا(ع) اشاره کنم، مورد اول حفظ آبروی مؤمنین است. تقریباً همه مطالب را از قدیمی‌ترین، معتبرترین کتاب در مورد امام رضا(ع)، کتابعیون الاخبار الرضا برای شیخ صدوق است. بیش از هزار سال پیش شیخ صدوق این کتاب را نوشتند، قدیمی‌ترین و معتبرترین و جامع‌ترین کتاب در مورد امام رضا(ع) است. امام رضا(ع) چگونه برای آبروی دیگران احترام قائل بودند. کسی می‌گوید: من محضر امام رضا(ع) بودم، حضرت شعری خواندند. شعر هم خیلی زیباست. کسی گفت: شاعر این شعر چه کسی است؟ حضرت فرمودند: یک شاعری هست و نخواستند اسم شاعر را بیاورند. کسی گفت: من می‌دانم شاعرش چه کسی است. فکر می‌کرد امام اسم شاعر را نمی‌داند. گفت: ابو العطاهیه، حضرت فرمودند: چرا اسمش را آوردی؟ مگر نخواندی این آیه قرآن را که می‌فرماید: «وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقاب‏» (حجرات/11) بر هم القاب زشت نگذارید. شاعر یک اسمی دارد ولی در یک اختلافی که با مهدی عباسی از خلفای بنی عباس داشت، مهدس عباسی یک اسم دیگری برای او گذاشت که کنیه‌ی خیلی بدی است. «ابوالعطاهیه» یعنی پدر نادانی، پدر حماقت! مهدی عباسی بخاطر اختلافی که با او داشت این کنیه را بر او گذاشت و این دیگر مشهور و معروف شد. خدا مرحوم آیت الله العظمی خوانساری را رحمت کند. ایشان در درس وقتی می‌خواستند روایتی را بخوانند، اسامی راویان ما گاه با لقب‌هایی است که نشانه یک ضعفی در جسم و بدنشان هست، اعرَج یعنی کسی که پایش لنگ است. احول کسی که دو بین است. نقصی را حکایت می‌کند. تا آن را نگویی متوجه نمی‌شود ما چند نام مشترک داریم، باید بگوییم: ابوجعفر احول تا متوجه شوند منظور کیست. مرحوم آیت الله العظمی خوانساری به تبعیت از همین سیره اهل‌بیت سر درس لقب‌هایی که معنای خوبی نداشت، نمی‌گفتند. اینقدر به یک صورتی توضیح می‌دادند که شاگردان متوجه شوند منظور چیست. امام رضا(ع) سیره اولشان حفظ آبروی مردم، حتی یک کنیه‌ای که مشهور است، یعنی ما اگر نگوییم ابوالعطاهیه متوجه نمی‌شوند. سخت است که بخواهیم با اسم منتقل کنیم منظور ما کدام شاعر است. ولی امام(ع) به قدری مراقب بودند فرمودند: چرا اسمش را بردی؟ امروز در جامعه ما گاهی ما خیلی راحت با آبروی مردم بازی می‌کنیم. یک لقب‌های عجیب و غریبی به بعضی نسبت می‌دهند و به قدری شهرت پیدا می‌کند که تا آن را نگویی شاید کسی نشناسد. از بس به این جمله معروف شده است.
«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَسْخَرْ قَوْمٌ مِنْ قَوْمٍ» (حجرات/11) حق ندارید یکدیگر را مسخره کنید. «وَ لا تَلْمِزُوا أَنْفُسَكُمْ وَ لا تَنابَزُوا بِالْأَلْقابِ» لقب زشت برای هم نگذارید. «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا كَثِيراً مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَ لا تَجَسَّسُوا وَ لا يَغْتَبْ بَعْضُكُمْ بَعْضاً» (حجرات/12) اگر همین آیات قرآن، سفارشات قرآن در مورد حفظ آبروی دیگرات را جدی بگیریم. گرانترین چیز جان و مال مردم و آبروی مردم است. متأسفانه در جامعه ما خیلی ارزان معامله می‌شود. شهید ثانی(ره) که از فقهای بزرگ شیعه هستند، حدود پانصد سال پیش زندگی می‌کردند. کتابی نوشتند در موضوع غیبت، «کشف الریبة فی احکام الغیبة» این کتاب یکی از مصادیر کتاب‌های فقهای ما هست. در مورد احکام غیبت است. شیخ انصاری مفصل به این کتاب آدرس می‌دهند. ایشان در مقدمه نوشته انگیزه من از تألیف این کتاب این بود که دیدم بیشتر مردم زمان ما مواظب نماز و روزه‌شان هستند، بسیاری از عبادات را مراقب هستند و خیلی دقیق انجام می‌دهند. از بسیاری از گناهان اجتناب می‌کنند و اهل فحشاء و شرب خمر نیستند. مومنین و متدینین نماز و روزه‌شان را به جا می‌آورند. ولی بسیاری از اوقات خودشان را    به لطمه زدن به آبروی دیگران اختصاص می‌دهند. اگر شیطان وسوسه کند یک شراب، یک فحشایی، استغفرالله ما و شراب، می‌فرماید: اگر به عقلشان مراجعه کنند می‌فهمند که اتفاقاً بین این گناهی که اینها اصلاً به ذهنشان خطور نمی‌کند و آن گناهی که بسیاری از مردم به آن مبتلا هستند، خیلی فرق هست. ایشان می‌فرماید: اصلاً قابل مقایسه نیست. اگر شما شرب خمر انجام بدهید فقط حق الله است. کسی در خانه شراب بخورد حق الناس را از بین نبرده، حق الله است. اما وقتی آبروی کسی را می‌برید و مسخره می‌کنید، کلیپ پخش می‌کنید، هم حق الله است و هم حق الناس است. یعنی گناهانی که از آن می‌ترسیم حق الله است و گناهی که خیلی آسان انجام می‌دهیم هم حق الله است و هم حق الناس است. گاهی کلیپی از کسی منتر می‌شود و از آسمان به زمین می‌افتد. بارها عرض کردم، مخصوصاً به جوان‌های عزیز که کلیپ پخش نکنید. یک روز نوبت کلیپ ما می‌شود.         
گر حکم شود که مست گیرند *** در شهر هرآنچه هست گیرند
در کتاب عیون الاخبار الرضا نقل کردند. امام رضا(ع) فرمودند که آمدند به پیامبر گفتند: یا رسول الله! فلانی هرگناهی را مرتکب شده است. رسول خدا فرمودند: بله ولی او پایان خوبی دارد و عاقبت بخیر می‌شود. خدا همه گناهانش را می‌بخشد و تمام گناهانش را به حسنات تبدیل می‌کند. یا رسول الله به چه دلیل آدمی که اهل هر فسق و فجوری هست عاقبت بخیر می‌شود؟ فرمود: بخاطر اینکه یک روزی که آبروی کسی در خطر بود، این برای او آبروداری کرد و برای اینکه خودش خجالت نکشد، نگفت: ما این خدمت را به تو کردیم.    ولی از جایی این آقا فهمید که فلانی به دادش رسیده است. همین فاسق و فاجر به داد این آقا رسید. خیلی برایش دعا کرد. گفت: خدا به او جزاء و پاداش بدهد و عاقبت بخیرش کند. به این شخص گنهکار داستان را گفتند. پیامبر اینطور فرمود که تو بخاطر این کاری که کردی و آبرو داری کردی، هم عاقبت بخیر می‌شوی، اتفاقاً همین کلام پیامبر در او اثر کرد و باعث شد توبه کرد و برگشت. رسول خدا از غیب خبر داد. فلانی بخاطر اینکه یک جا آبروداری کرد، عاقبت بخیر می‌شود. آدمی که اهل هر فسق و فجوری بود، عاقبت بخیر شد. چرا ما این راه آسان را انتخاب نمی‌کنیم و عکس آن را انتخاب می‌کنیم؟ به جای اینکه آبروداری کنیم و خدا پاداش بدهد و عاقبت بخیر شویم، عکسش همین است که پرده‌دری می‌کنیم. در همین کتاب شهید نوشته است فردای قیامت نامه عمل کسی را دستش می‌دهند، نامه عملش را می‌خواند، وقتی می‌خواند می‌گوید: اشتباه شد. این نامه عمل ما نیست. ما فکر نمی‌کردیم تشکیلات شما اشتباه شود. معلوم می‌شود در دستگاه پروردگار پرونده‌ها جا به جا می‌شود. ما ده سفر کربلا داریم. مکه داریم، رمضان داریم، نماز داریم. خطاب می‌شود «إِنَّ رَبَّكَ لا يَضِلُ‏ وَ لا يَنْسَي‏» (جامع الاخبار/ص147) خدا نه اشتباه و نه فراموش می‌کند. یادت هست فلان روز آبروی فلانی را بردی و غیبت کردی؟ تمام حسنات تو منتقل شد. آن بنده خدا شصت سال آبرو جمع کرد و شما با یک کلمه از بین بردی. شما هم شصت سال نماز و روزه داشتی و خدا همه را منتقل کرد. هرچه کربلا بروی، مکه بروی، نماز بخوانی، وقتی آبروی کسی را بردی همه از بین می‌رود.
یادم هست در رسانه ملی شبکه‌های مختلف گفتند: امروز افتتاح مجلس بود و حاشیه هم داشت. حاشیه چه بود؟ یک آقایی آمده اعلام کند اسمی را، آمده بگوید: پیام مقام معظم رهبری را آقای محمدی گلپایگانی می‌خواند، اشتباهی گفته آیت الله محمدی گیلانی می‌خواند. آیت الله محمدی گیلانی چند سالی است به رحمت خدا رفته است. این شبکه و آن شبکه همه می‌گویند. چرا شما این اشتباه را در صدر خبر می‌آورید؟ فرمود: کسی که مؤمنی را به خاطر گناهی سرزنش کند، نمی‌میرد تا خدا گرفتار همان گناهش کند. «لم یَمُت حتی یَرتَکبها» روایت داریم شما دنبال عیب دیگران برو، خدا دنبال عیب‌های تو می‌آید و این عیب در جمعی بوده پخش کردی، روایت داریم ولو در پستوی خانه‌ات خدا رسوایت می‌کند.
مورد دوم که مرحوم کلینی در کافی شریف دارد. امام رضا(ع) نگران بود که آیا من می‌توانم حقوق الهی را ادا کنم یا نه؟ یکی از اصحاب امام رضا به نام بزنطی می‌گوید: امام رضا(ع) فرمود: «إِنَ‏ صَاحِبَ‏ النِّعْمَةِ عَلَي خَطَرٍ إِنَّهُ يَجِبُ عَلَيْهِ حُقُوقُ اللَّهِ فِيهَا» (كافي، ج 3، ص 502) آنکس که خدا نعمتی به او داده در معرض خطر است. واجب است که حقوق الهی را ادا کند. امام رضا فرمود: به خدا قسم خدا به من نعمت‌هایی داده که من دائم نگران هستم آیا می‌توانم حقوق الهی را ادا کنم یا نه؟ گفتند: «جُعِلْتُ فِدَاكَ، أَنْتَ فِي قَدْرِكَ تَخَافُ هَذَا؟» شما با این منزلت و جایگاه نگران هستی؟ فرمود: بله. خدا را سپاسگزارم وقتی آن حقوق را ادا می‌کنم. نگرانی خوب است و باعث می‌شود آدم بیشتر رعایت کند. آن کسی که خدا به او نعمت داده باید حق الله را بدهد. بارها در این برنامه گفتیم: شما که وضعت مالی‌ات خوب است، خمس مالت را می‌دهی؟ زکات مالت را می‌دهی؟ گفتیم: آقای کشاورز، گندم شما هزار کیلو شد. نهصد و پنجاه کیلو برای تو، پنجاه کیلو را بده. «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ‏ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكِين‏» (توبه/60) از هزار کیلو، پنجاه کیلو را به فقیر و مسکین بده. شروع کردی به کسب و کار و تجارت، آخر سال خمس مالت را می‌خواهی حساب کنی. همه کارهایت را کردی، دختر و پسرت را هم داماد و عروس کری، باز دیدی ده میلیون اضافه داری. این ده میلیون اضافه، قرآن می‌گوید: هشتاد درصد برای تو، بیست درصد را به فقرا بده. یک بخش برای فقرا است، زکاتی که به غیر سادات می‌دهند. یک بخشی هم برای خرج دین و تبلیغ دین است. خیلی از آقایان می‌فرمایند: سهم سادات فقیر را خودتان بدهید. سهم خرج دین را هم نگران هستی، خدمت مرجع تقلید برو و بگو: یک جایی را بگویید من مستقیم هزینه کنم. آیت الله سیستانی در عراق فرمودند: هردو را خودتان بدهید. در ایران و جای دیگر فرمودند: سادات را خودتان بپردازید اما امامش را با نظر مرجع تقلید پرداخت کنید. دلبستگی و وابستگی‌ها نمی‌گذارد. امام رضا(ع) می‌گوید: بخدا قسم نعمت خدا بر من است و حق خدا نزد من است، نگران هستم حق خدا را می‌دهم یا نمی‌دهم. خدا را سپاسگزارم که الحمدلله موفق می‌شوم. 
گاهی طرف با خمس مالش و زکات واجبش حداقل چند خانه می‌تواند برای فقرا بگیرد، چند تا جهیزیه برای نیازمندان بگیرد. این سطحش است. آنوقت یک جعبه خرما می‌گیرد و در مسجد می‌آورد. پنج نیت می‌کند می‌گوید: خدایا تو قبول کن. هم نیت زکاتش، هم خمسش، هم صدقه اول ماهش، هم کفاراتش، هم رد مظالمش! تویی که باید جهیزیه بگیری و خانه تهیه کنی. یکوقت مثال زدیم که قرآن می‌گوید: شما در راه خدا بدهید، من هفت برابر، هفتصد برابر می‌دهم. ما این را باور نداریم. اگر قبول داریم روزی دست خداست، گسترش روزی دست خداست. خدا می‌گوید: «يُضاعِفُ‏ لِمَنْ‏ يَشاءُ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلِيم‏» (بقره/261) امام رضا(ع) فرمود: خدا سه چیز را کنار هم قرار داده است. 1- نماز و زکات؛ چند جای قرآن آمده «أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاة» نماز و زکات کنار هم است. 2- سپاس از خدا، سپاس از والدین؛ «أَنِ اشْكُرْ لِي‏ وَ لِوالِدَيْك‏» (لقمان/14) دو تا کنار هم است. 3- تقوای الهی، صله ارحام؛ «الَّذِى تَسَآءَلُونَ بِهِ وَا لْأَرْحَام‏» (نساء/1) تقوا را سفارش می‌کند بلافاصله صله رحم را می‌گوید. 
معروف است که امام رضا نماز باران خواندند. باران مفصلی آمد. فردا مردم برای تشکر از حضرت آمدند. حضرت فرمود: بدانید اگر می‌خواهید شکر خدا را به جا آورید، هیچ چیزی بعد از ایمان، بعد از اعتراف به حقوق اولیای خدا بالاتر از کمک به برادران ایمانی شما نیست. شکر خدا فقط تسبیح و ذکر گفتن نیست. مرحوم آیت الله شیخ محمد حسین غروی اصفهانی، استاد آیت الله العظمی خویی و آیت الله بهجت و آیت الله میلانی بوده است. از ایشان سؤال کردند: اگر به شما بگویند: ساعات آخر عمر شماست، چه کار می‌کنید؟ آیت الله العظمی غروی اصفهانی فرمود: هیچی، جلوی در خانه می‌نشینم اگر کسی مشکلی دارد برطرف کنم.
امام رضا شیعیانی داشته که فاصله ما با آن شیعیان، زمین تا آسمان است. یکی از اصحاب امام رضا(ع) که نامش در کتاب‌های ما با عظمت برده می‌شود «ابن ابی عمیر، محمد بن ابی عمیر» است. ایشان از اصحاب خوب آقا موسی بن جعفر بود و بعد هم امام رضا، به جرم همراهی با موسی بن جعفر، وقتی حضرت به شهادت رسید، او را گرفتند و به زندان انداختند. چهار سال زندان بود و خیلی تازیانه خورد. گفتند: اسامی رابطین با موسی بن جعفر را باید اعلام کنی. گفت: من نمی‌گویم. خیلی تازیانه خورد، همه اموالش را مصادره کردند. هم صحابی آقا موسی بن جعفر است و هم صحابی امام رضا(ع) است. روایت هست که وقتی از زندان بیرون آمد، همه اموالش را از بین برده بودند. نشسته بود در خانه، گفت: بعد از سالها زندانی الآن به نان شب محتاج هستم. دید در خانه را می‌زنند. در را باز کرد یکی از دوستانش بود. گفت: برای چه آمدی؟ گفت: اگر یادت باشد ما ده هزار درهم از شما قرض گرفته بودیم. الآن آمدم به شما بدهم. گفت: ارثی به شما رسیده است؟ گفت: نه، تجارتی کردی؟ گفت: نه. گفت: چطور می‌خواهی بدهی مرا بدهی؟ گفت: وقتی فهمیدم تو اینقدر گرفتار و پریشان هستی و به این حال و روز افتادی دیدم بهتر است خانه‌ام را بفروشم. خانه‌ام را فروختم بیایم بدهی شما را بدهم. این شیعه امام رضا قسم خورد! گفت: والله الآن به یک درهم از این ده هزار درهم احتیاج دارم و به خدا قسم یک درهم آن را نمی‌گیرم. چون از امام خودم شنیدم کسی را بخاطر بدهی از     خانه بیرون نمی‌کنند. درست است من از شما طلب داشتم اما تو نباید خانه‌ات را می‌فروختی. برگرد معامله را به هم بزن و دوباره در خانه‌ات بنشین.
الآن بخاطر وضع مالی و اقتصادی کشور و فشارهایی که هست، رهن‌ها خیلی سنگین شده است. یکی از همکاران شما امروز گفت: من تا امروز سی میلیون رهن می‌دادم، یک میلیون و پانصد هزار تومان اجاره می‌دادم. امروز گفتند که هفتاد میلیون ماهی دو میلیون اجاره! گفتم: حقوق شما چقدر است؟ گفت: دو میلیون و پانصد هزار تومان حقوق من است. با ماهی پانصد هزارتومان چه کار می‌شود کرد؟ اگر باور داریم سه جا به فریاد ما می‌رسد، جایش همین‌جاست که ما به فریاد برسیم. این آماری که می‌شنویم، تازگی شنیدم که خانه‌های خالی در ایران ده برابر شده است نسبت به سالهای اخیر. یعنی الآن صدها هزار خانه خالی     در تهران هست. بخاطر دو تا مستأجر شما در خیرات را به روی خودتان نبندید. به احترام امام رضا(ع) و به احترام این شب عزیز با مستأجرین کنار بیایید.
شریعتی: انشاءالله این اتفاق بیافتد و پیام‌های مثبت دوستان را در این مورد بشنویم. بعضی بودند که گفتند: ما با اینکه خودمان مستأجر هستیم و یک خانه کوچک داریم، آن را دست مستأجر دادیم و با وجود اینکه صاحبخانه کرایه ما را زیاد کرده ولی بخاطر امام رضا افزایش اجاره بها ندادیم و به حرمت صحن و سرای امام رضا و عشق و محبت به امام رضا انشاءالله این اتفاق امروز هم بیافتد و دلهای زیادی شاد شود. امروز صفحه 390 قرآن کریم، آیات 36 تا 43 سوره مبارکه قصص را تلاوت خواهیم کرد.
«فَلَمَّا جاءَهُمْ‏ مُوسى‏ بِآياتِنا بَيِّناتٍ قالُوا ما هذا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرىً وَ ما سَمِعْنا بِهذا فِي آبائِنَا الْأَوَّلِينَ «36» وَ قالَ مُوسى‏ رَبِّي أَعْلَمُ بِمَنْ جاءَ بِالْهُدى‏ مِنْ عِنْدِهِ وَ مَنْ تَكُونُ لَهُ عاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ «37» وَ قالَ فِرْعَوْنُ يا أَيُّهَا الْمَلَأُ ما عَلِمْتُ لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرِي فَأَوْقِدْ لِي يا هامانُ عَلَى الطِّينِ فَاجْعَلْ لِي صَرْحاً لَعَلِّي أَطَّلِعُ إِلى‏ إِلهِ مُوسى‏ وَ إِنِّي لَأَظُنُّهُ مِنَ الْكاذِبِينَ «38» وَ اسْتَكْبَرَ هُوَ وَ جُنُودُهُ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَيْنا لا يُرْجَعُونَ «39» فَأَخَذْناهُ وَ جُنُودَهُ فَنَبَذْناهُمْ فِي الْيَمِّ فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الظَّالِمِينَ «40» وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ لا يُنْصَرُونَ «41» وَ أَتْبَعْناهُمْ فِي هذِهِ الدُّنْيا لَعْنَةً وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِينَ «42» وَ لَقَدْ آتَيْنا مُوسَى الْكِتابَ مِنْ بَعْدِ ما أَهْلَكْنَا الْقُرُونَ الْأُولى‏ بَصائِرَ لِلنَّاسِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ «43»
ترجمه: پس هنگامى كه موسى با (معجزات و) آيات روشن ما به سراغ آنان آمد، گفتند: اين چيزى جز سحر ساختگى نيست و ما چنين چيزى را در (ميان) نياكان خود نشنيده‏ايم. و موسى (در پاسخ تكذيب فرعونيان) گفت: پروردگار من به كسانى كه از جانب او آمده‏اند، آگاه‏تر است و (مى‏داند) سرانجام (نيك) آخرت براى چه كسانى است. به درستى كه ستمكاران رستگار نخواهند شد. وفرعون گفت: اى بزرگان قوم! (اگرچه) من جز خودم معبودى براى شما نمى‏شناسم (امّابراى تحقيق بيشتر) اى هامان! براى من آتشى بر گِل بيفروز (و آجر تهيه كن) پس برجى بلند براى من بساز، شايد (به واسطه‏ى بالا رفتن از آن) به خداى موسى دست يابم. و همانا من او را از دروغگويان مى‏پندارم. او (فرعون) و سپاهيانش به ناحقّ در زمين تكبّر ورزيدند و پنداشتند كه آنان به سوى ما بازگردانده نمى‏شوند. پس ما (نيز) او و لشگريانش را (با قهر خود) گرفتيم و به دريا افكنديم. پس بنگر كه پايان كار ستمگران چگونه است. و آنان (فرعونيان) را پيشوايانى قرارداديم كه به آتش (دوزخ) دعوت مى‏كنند و (البتّه در) روز قيامت، يارى نخواهند شد. و در اين دنيا، لعنتى بدرقه‏ى آنان كرديم و روز قيامت، آنان از زشت چهره‏گان خواهند بود. و به تحقيق بعداز آنكه نسل‏هاى نخستين را نابود ساختيم، به موسى كتاب (آسمانى تورات را) عطاكرديم (تا وسيله‏اى) براى بصيرت مردم و هدايت و رحمت باشد، شايد كه آنان پند گيرند.
شریعتی: چقد خوب است در شب ولادت امام رضا(ع) ثواب تلاوت این آیات را هدیه به روح بلند و آسمانی حضرت شمس الشموس علی بن موسی الرضا(ع) بکنیم. فردا هم انشاءالله از حرم مطهر امام رضا به شما سلام خواهیم کرد. این هفته قرار گذاشتیم از مرحوم حاج آقای کافی یاد کنیم. اگر نکته‌ای هست بفرمایید.
حاج آقای حسینی قمی: مرحوم آقای کافی در آن نیمه شعبان    وقتی امام(ره) فرمودند: امسال جشن و شادی نداریم بخاطر حوادث تلخ دوران انقلاب، ایشان برنامه‌شان را تعطیل کردند و در مسیر زیارت امام رضا(ع) در یک حادثه‌ی مشکوکی جان به جان آفرین تسلیم کردند. انسانی که همه حیاتش با برکت بود باید هم مرگش چنین با برکت باشد. تشییع جنازه ایشان در مشهد به یک تظاهرات کم نظیر تبدیل شد علیه حکومت گذشته در مشهد که خیلی عجیب بود. عزیزان حتماً کنار قبر این خدمتگزار اهل‌بیت(ع) و امام زمان(ع) در خواجه ربیع بروند. در بسیاری از شهرها مهدیه‌هایی که ساخته شده بخاطر همت ایشان بود. دعای ندبه که امروز در کشور ما فعال است، شروع و آغازش به برکت دلسوختگی ایشان و نفس ایشان و تأثیر کلام ایشان بود. من یک عکسی دیدم که آیت الله العظمی صافی گلپایگانی صندلی گذاشتند و کنار قبر آقای کافی نشستند. ایشان حدود 41 سال داشتند که از دنیا رفتند. عمرشان خیلی کوتاه بود و حدود بیست سال آوازه منبر داشتند. یعنی وقتی در یک شهر می‌رفتند، شهر به هم می‌ریخت. در ازدحام جمعیت عالم و آیت الله و مرجع تقلید، شهر به هم می‌ریخت. خدا چه نفس و تأثیر کلام و چه اخلاصی به ایشان داده بود، از بیست سالگی ایشان تأثیر کلام داشت. اینها همه برای اخلاص ایشان و ارادتی که به اهل‌بیت و امام زمان داشتند. کسی را سراغ ندارم که بعد از چهل سال از وفاتش گذشته باشد و هنوز که هنوز است پر آوازه باشد. امیدواریم به حق امام رضا(ع) که ایشان هم در مسیر امام رضا به شهادت رسیدند و در کنار امام رضا مدفون هستند، سر سفره حضرت مهمان باشند.
شریعتی: این ایام، ایام زیارتی حضرت امام رضا(ع) است، امسال قرار گذاشتیم که ائمه جماعات، مبلغین و روحانیون واسطه بین ما و مخاطبین عزیز ما باشند و زائرین را به ما معرفی کنند. دعا بفرمایید و آمین بگوییم. 
حاج آقای حسینی قمی: خدا را قسم می‌دهیم به حق علی بن موسی الرضا(ع) همه آنهایی که مخاطب این برنامه هستند، زیارت امام رضا، زیارت خانه خدا، حضرت رسول و عتبات عالیات را با معرفت نصیب همه بفرما. به حق امام رضا رفع گرفتاری و پریشانی از عموم ارادتمندان به اهل‌بیت(ع) بفرما. به حق صدیقه طاهره مریض‌ها لباس عافیت بپوشان، دنیا و آخرت ما را از اهل بیت جدا نگردان.
شریعتی: امام جواد(ع) فرمود: بهشت را برای زائر با معرفت پدرم تضمین می‌کنم و خود حضرت فرمود: هرکس به زیارت من بیاید من سه جا به زیارت او می‌روم. اول پل صراط، دوم وقتی نامه‌های اعمال را می‌هند و سوم پای حساب و کتاب. انشاءالله زیارت حضرت نصیب همه ما شود.
«الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا محمدٍ و آله الطاهرین» 

صوت : برنامه سمت خدا - 2 مرداد 97 - سیره حضرت امام رضا علیهالسلام