حضرت اباعبدالله الحسین(ع)

خطری می کنم از فتنه ی شیطان احساس

خطر خار جحیمی به روان گل یاس

در دل آل پیمبر همه افتاده هراس

شمر آورده امان‌ نامه برای عباس

زین مصیبت حرم پاک علی می‌لرزد

گوییـا مـلک خـدای ازلــی می‌لرزد

کیست عباس؟ امید دل خیرالناس است

کیست عباس؟ شرف عشق، ادب احساس است

شیشه را قصد شکار جگر الماس است

پاسدار حرم‌ الله اگر عباس است

به نگاهیش عدو در سقر آواره شود

جگر شمـر و امان ‌نامـه ی او پاره شود

باز دنیا به سوی حیدر کرار آمد

به سراغ قمر از راه، شب تار آمد

دل شب سوی حرم، شمر ستمکار آمد

به شکار دل عباس علمدار آمد

گفت: عباس! ببین! بخت، تو را همراه است

کـه امـان‌ نامه ی تــو خـط عبیــد الله است

چشم عباس که بر شمر ستمکار افتاد

پای‌ تا فرق چو آهی که برآید ز نهاد

گفت: ای کار تو بر آل پیمبر بیداد

به تو و خطّ و امان‌ نامه ی تو نفرین باد

دور شو! این همه افسانه مخوان در گوشم

بـه دو عـالم پسـر فاطمــه را نفــروشم

گفت ای لعل لبت تشنه، دلت دریایی

تا به کی پای تو در سلسله ی تنهایی؟

به تو زیبنده بود سروری و آقایی

حیف از قدر و جلالت که کنی سقایی!

تو امیری ز چه رو عبد برادر باشی؟

نزد مـا آی که فرمانده ی لشکر باشی

گفت روزی که اذان بر در گوشم خواندند

همگی بر رخم از اشک، گلاب افشاندند

مات و مبهوت به دیدار جمالم ماندند

همه دور پسر فاطمه‌ ام گرداندند

تا فـدای پسـر فاطمـه گردد هستم

پدرم اشک‌فشان بوسه زده بر دستم

گفت ما بوسه گذاریم به خاک پایت

تو یل ام‌ بنینی و قمر، سیمایت

چه نیازی به حسین و به بنی ‌الزهرایت؟

حیف باشد که ز هم قطع شود اعضایت!

عوض آنکه حسین، اشک برایت ریزد

باش با ما که زر سـرخ به پایت ریزد

گفت: خاموش که این بندگی ‌ام، آقایی ‌ست

مشک بر دوش گرفتم، شرفم سقایی‌ ست

باخبر باش که عباس، بنی‌ الزهرایی‌ ست

جگرم سوخته و چشم و دلم دریایی‌ ست

باشد از اسب، زمین خوردن من پروازم

هرچـه هستم به حسین ‌بن ‌علی سربازم

من جدا لحظه‌ای از آل‌ پیمبر گردم؟

بهر حفظ سر و جان دور ز دلبر گردم؟

پسر شیرخدا نیستم ار بر گردم

عشقم این است که دور علی ‌اصغر گردم

نیست بازیچه ی ماننـد تویی احساسم

دور شو! دور! زنا زاده! که من عباسم

ای فدای شرف دین و مرامت عباس!

کوثر از جام نبی باد به کامت عباس!

از ولادت به تو بالیده امامت عباس!

تا قیامت ز رُسل باد سلامت عباس!

تو به شهر دل یک خلق، امامت کردی

سربلند است قیامت کـه قیامت کردی

نه ز شمشیر نه از تیر، تو را واهمه بود

از ازل مرغ دلت شیفته ی علقمه بود

زائر پیکر صد پاره ی تو فاطمه بود

آب را با تو به دور حرمت زمزمه بود

کای شرار عطشت در جگر آب، عباس!

آب از شـرم لـب تشنه ی تو آب عباس!

آب ها تشنه ی داغ لب عطشان تواند

نخل‌ها سوخته و سر به ‌گریبان تواند

اشک‌ها وقف تو و زخم فراوان تواند

دست‌ها تا ابدالدّهر به دامان تواند

چه شـود تـا ز گنـه، نامـه ی او پاک کنند

«میثم» دلشده را در حرمت خاک کنند

 

یا علی! پهلوان رفته

ماه از آسمان رفته

جان نداریم جان ما رفته

رفته تا با شتاب برگردد

آب با مشک آب برگردد

قوم و فامیل زحمتش دادند

نیمه شب برگ دعوتش دادند

آشناهاش غربتش دادند

پیش زینب خجالتش دادند

یک امان نامه شرم سارش کرد

تا خود صبح بی قرارش کرد 

با هر عذاب و جان کردنی شده

صوت : محرم 96 - روضه - خطری میکنم از فتنه شیطان احساس
--------------------------------------------

زمینه

دشت دشت خون است

پنجه در خون خصمه دون است

سینه خون است خیمه خون است

پیکر پاک علمدار غرق خون است

آمده خیمه حسینم

قد خیمیده قد خیمیده یا ابالفضل

آه بر لب هست در چشم رنگ رخسارش پریده یاابالفضل

بعد عباس رشیدش از دو دنیا دل بریده

روح سقا در خروش و جسم سقا آرمیده

دشت دشت خون است

پنجه در خون خصمه دون است

سینه خون است خیمه خون است

پیکر پاک علمدار غرق خون است

جان تو جان حرم بود ای که حالا نیمه جانی یا ابالفضل

بود امیدم تو امشب پیش این طفلان بمانی یاابالفضل

شعله بر دریا کشیدی تا خودت جان بمانی

 تا کنار مشک پاره در دل میدان بمانی

ماه نیمه جان است پیش او شاه قد کمان است

قد کمان است از نوحه خوان  است فکر چشم بی قراره کودکان است

دشت دشت خون است

پنجه در خون خصمه دون است

سینه خون است خیمه خون است

پیکر پاک علمدار غرق خون است

ای برادر رفتی و من بی پناه بی پناهم یا ابالفضل

آه دشمنم من را ز هر سو دوره کرده بسته راهم یا ابالفضل

رفتی و تا ساعتی بعد من میان قتله گاهم

بی تو زیر  دست و پای این سپاه رو سیاهم

آه از جدایی از نجف آید صدایی تو یل خون خدایی

حیدر شاه غریب کربلایی

دشت دشت خون است

پنجه در خون خصمه دون است

سینه خون است خیمه خون است

پیکر پاک علمدار غرق خون است

صوت : محرم 96 - زمینه - دشت دشت خون است
------------------------------------------------

واحد

بود وامیدم برادر جان مرا یاری کنی

سال ها در لشکرم بهرم علمداری کنی

ای دریغا از فراقت شد امیدم ناامید

بی برادرم گشتمو پشتم خمید

ابالفضل ای پناه لشگرم ای امید خواهرم ابالفضل

ساقی لب تشنگان ابالفضل ای علمدار حرم ابالفضل

هم پناه خیمه وساقی طفلان منی

تو علمدار سپاه من و هم جان منی

تو دو دستت قلمو و تیر عدو چشم تو بست

کمرم  علقمه داغ تو شکست

ابالفضل ای پناه لشکرم ای امید خواهرم ابالفضل

ساقی لب تشنگان ابالفضل ای علمدار حرم ابالفضل

دست من قطع شد و پای مرا قطع کنید

میکشم منت اگر تیر به چشمم بزنی 

حاضرم بند ز بندم بنمایید جدا 

ولی از بحر خدا تیر به مشکم نزنید

شیعیان غرق به خون گشته علمدار حسین

بهترین یار حسین 

بهترین یار و مددکار وسپه حسین

تن خونین جوانان حسین روی زمین

چشم زینب شده خون بار حسین

 

ای حسین 

صوت : محرم 96 - واحد - بود امیدم تا مرا یاری کنی
------------------------------------------------

دو دمه

امشب نگاه کودکان به ما هست

عباس پاسدار خیمه گاه است

گرم نماز است سبط پیامبر

الله اکبر الله اکبر

 

حسین سرباز ره دین بود

عاقبت حق طلبی این بود

از سر نی سبط پیامبر

الله اکبر الله اکبر

 

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است

مکن ای صبح طلوع مکن ای صبح طلوع

 

عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است

مکن ای صبح طلوع مکن ای صبح طلوع

صوت : محرم 96 - دودمه - حسین سرباز ره دین بود
---------------------------------------------

محمود کریمی 97 - محمود کریمی97- حاج محمودکریمی97 - کریمی 97 - کریمی97 - محمود کریمی محرم 97 - شور کریمی 97 - شور کریمی 97 - زمینه کریمی 97 - زمینه کریمی 97 - شب دهم محرم 97 - شب ندهم محرم 97 - متن شب دهم محرم 97 کریمی - شب نهم چیذر - شب نهم مداحی محرم 97 - متن مداحی محرم 97 - واحد شب دهم محرم 97 کریمی - شور دل انگیز شب دهم محرم - lpvl 96 - حاج محمود کریمی - حاج محمود کریمی محرم 97 - lpl,n ;vdld96- متن مداحی محرم 97 - متن مداحی محرم 97 - سبک شور - سبک مداحی محمود کریمی - سبک زمینه محمود کریمی - سبک تک محمود کریمی - شب دهم محرم - شب 10 محرم 97 – شب 10 محرم 97 - شور با  متن نوحه های محرم 97 - شهیدانت جان ما هم به قربانت - شور خوب خوبایی – متن مداحی محرم – متن – متن کامل اشعار – اشعار محرم 97 – شعر کامل محرم 97 کریمی