آبروی دو عالم
رحمت واسعهات دست مرا میگیرد
نوکرت از در این خانه رود میمیرد
نام تو میبرم و در حرمت مهمانم
یا حسین بر لبم و فاطمه گوید جانم
آبروی دو عالم
قال مَـولانَا الــرِّضا وَ رَويٰ اِبنُ شَــبيب
إِنَّ جَـديَ الـحُسيــن ماتَ عَطشاناً غَريب
تَــرَكُــوهُ فِي الْـــعَرا عارياً جِسم السليب
إِنَّ جَـديَ الـحُسيــن ماتَ عَطشاناً غَريب
آبروی دو عالم