خطابه و مشکلی به نام استحسانات ذوقی
نگارنده این مطلب از آنجا که به صورت تخصصی در سه عرصه سخنرانی،تدریس و پژوهش فعالیت می کند و به قول معروف بیرون از گود قضاوت نمی کند یکی از آسیب های جدی در سخنرانی برخی گویندگان مذهبی اعم از روحانی وغیر روحانی را پدیده ای به نام تکیه بر استحسانات ذوقی و شخصی می داند که در عرصه تبیین دین یک چالش محسوب می شود.
کم نمی شنویم سخنانی را که وقتی آن ها را با معیارهای محکم عقلی و وحیانی اندازه گیری می کنیم به بی مبنا بودن آن حرف ها پی می بریم.
احساس می کنم یک تفاوتی که شهید مطهری با برخی گویندگان مذهبی داشت این بود که ایشان یک عالم به اسلام بود که سخنرانی ها و خطابه های وی مبتنی بر فهم درست از کتاب و سنت بود.
این نگاه هرگز به معنای عصمت شخصیت هایی چون ایشان نیست ولی یک مصداق خوب برای تفکیک دو گروه از سخنوران است، آن دسته که سخنران عالم هستند و سخنرانانی که اطلاعاتی در مورد اسلام دارند ولی خوب سخنرانی می کنند!