حاج مهدی رسولی

دعای سی و یکم صحیفه سجادیه

اللَّهُمَّ يَا مَنْ لا يَصِفُهُ نَعْتُ الْوَاصِفِينَ، وَيَا مَنْ لاَ يُجَاوِزُهُ رَجَاءُ الرَّاجِينَ، وَيَا مَنْ لاَ يَضِيعُ لَدَيْهِ أَجْرُ الْمُحْسِنِينَ، وَيَا مَنْ هُوَ مُنْتَهَى خَوْفِ الْعَابِدِيْنَ، وَيَا مَنْ هُوَ غَايَةُ خَشْيَةِ الْمُتَّقِينَ. هَذا مَقَامُ مَنْ تَدَاوَلَتْهُ أَيْدِي الذُّنُوبِ، وَقَادَتْهُ أَزِمَّةُ الْخَطَايَا، وَاسْتَحْوَذَ عَلَيْهِ الشَّيْطَانُ، فَقَصَّرَ عَمَّا أَمَرْتَ بِهِ تَفْرِيطَاً، وَتَعَاطى مَا نَهَيْتَ عَنْهُ تَعْزِيراً، كَالْجاهِلِ بِقُدْرَتِكَ عَلَيْهِ، أَوْ كَالْمُنْكِرِ فَضْلَ إحْسَانِكَ إلَيْهِ، حَتَّى إذَا انْفَتَحَ لَهُ بَصَرُ الْهُدَى، وَتَقَشَّعَتْ عَنْهُ سَحَائِبُ الْعَمَى أَحْصَى مَا ظَلَمَ بِهِ نَفْسَهُ، وَفَكَّرَ فِيمَا خَالَفَ بِهِ رَبَّهُ، فَرَأى كَبِيْرَ عِصْيَانِهِ كَبِيْراً، وَجَلِيل مُخالفَتِهِ جَلِيْلاً، فَأَقْبَلَ نَحْوَكَ مُؤَمِّلاً لَكَ، مُسْتَحْيِيَاً مِنْكَ، وَوَجَّهَ رَغْبَتَهُ إلَيْكَ ثِقَةً بِكَ، فَأَمَّكَ بِطَمَعِهِ يَقِيناً، وَقَصَدَكَ بِخَوْفِهِ إخْلاَصَاً، قَدْ خَلاَ طَمَعُهُ مِنْ كُلِّ مَطْمُوع فِيهِ غَيْرِكَ، وَأَفْرَخَ رَوْعُهُ مِنْ كُلِّ مَحْذُور مِنْهُ سِوَاكَ، فَمَثَّلَ بَيْنَ يَدَيْـكَ مُتَضَرِّعـاً، وَغَمَّضَ بَصَرَهُ إلَى الارْضِ مُتَخَشِّعَاً، وَطَأطَأَ رَأسَهُ لِعِزَّتِكَ مُتَذَلِّلاً، وَأَبَثَّكَ مِنْ سِرِّهِ مَا أَنْتَ أَعْلَمُ بِهِ مِنْهُ خَضُوعاً، وَعَدَّدَ مِنْ ذُنُوبِهِ مَا أَنْتَ أَحْصَى لَهَا خُشُوعاً وَاسْتَغَاثَ بِكَ مِنْ عَظِيمِ مَاوَقَعَ بِهِ فِي عِلْمِكَ وَقَبِيحِ مَا فَضَحَهُ فِي حُكْمِكَ مِنْ ذُنُوب أدْبَرَتْ لَذَّاتُهَا فَذَهَبَتْ، وَأَقَامَتْ تَبِعَاتُهَا فَلَزِمَتْ، لا يُنْكِرُ يَا إلهِي عَدْلَكَ إنْ عَاقَبْتَهُ، وَلا يَسْتَعْظِمُ عَفْوَكَ إنْ عَفَوْتَ عَنْهُ وَرَحِمْتَهُ; لاِنَّكَ الرَّبُّ الْكَرِيمُ الَّذِي لا يَتَعَاظَمُهُ غُفْرَانُ الذَّنْبِ الْعَظِيم. أَللَّهُمَّ فَهَا أَنَا ذَا قَدْ جئْتُكَ مُطِيعاً لاِمْرِكَ فِيمَا أَمَرْتَ بِهِ مِنَ الدُّعَاءِ، مَتَنَجِّزاً وَعْدَكَ فِيمَا وَعَدْتَ بِهِ مِنَ الاجَابَةِ إذْ تَقُولُ (اُدْعُونِي أَسْتَجِبْ لَكُمْ).
أللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ وَالْقَنِي بِمَغْفِـرَتِكَ كَمَا لَقِيتُكَ بِـإقْرَارِي وَارْفَعْنِي عَنْ مَصَارعِ الذُّنُوبِ كَمَا وَضَعْتُ لَكَ نَفْسِي وَاسْتُرْنِي بِسِتْرِكَ كَمَا تَأَنَّيْتَنِي عَنِ الانْتِقَامِ مِنِّي. أللَّهُمَّ وَثَبِّتْ فِي طَاعَتِكَ نِيَّتِيْ، وَأَحْكِمْ فِي عِبَادَتِكَ بَصِيـرَتِي، وَوَفِّقْنِي مِنَ الاَعْمَالِ لِمَا تَغْسِلُ بِهِ دَنَسَ الخَطَايَا عَنِّي، وَتَوَفَّنِي عَلَى مِلَّتِكَ وَمِلَّةِ نَبِيِّكَ مُحَمَّد عَلَيْهِ السَّـلامُ إذَا تَوَفَّيْتَنِي. أللَّهُمَّ إنِّي أَتُـوبُ إلَيْـكَ فِي مَقَامِي هَذَا مِنْ كَبَائِرِ ذُنُوبِي وَصَغَائِرِهَا وَبَوَاطِنِ سَيِّئآتِي وَظَوَاهِرِهَا، وَسَوالِفِ زَلاَّتِي وَحَوَادِثِهَا، تَوْبَةَ مَنْ لا يُحَدِّثُ نَفْسَهُ بِمَعْصِيَة، وَلاَ يُضْمِرُ أَنْ يَعُودَ فِي خَطِيئَة، وَقَدْ قُلْتَ يَا إلهِي فِي مُحْكَمِ كِتابِكَ إنَّكَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِكَ، وَتَعْفُو عَنِ السَّيِّئآتِ، وَتُحِبُّ التَّوَّابِينَ، فَاقْبَلْ تَوْبَتِي كَمَا وَعَدْتَ وَأعْفُ عَنْ سَيِّئآتِي كَمَا ضَمِنْتَ، وَأَوْجِبْ لِي مَحَبَّتَكَ كَمَا شَـرَطْتَ، وَلَـكَ يَـا رَبِّ شَـرْطِي أَلاّ أَعُودَ فِي مَكْرُوهِكَ، وَضَمَانِي أَلاّ أَرْجِعَ فِي مَذْمُومِكَ، وَعَهْدِي أَنْ أَهْجُرَ جَمِيعَ مَعَاصِيكَ. أللَّهُمَّ إنَّكَ أَعْلَمُ بِمَا عَمِلْتُ فَاغْفِرْ لِي مَا عَلِمْتَ، وَاصْرِفْنِي بِقُدْرَتِكَ إلَى مَا أَحْبَبْتَ. أللَّهُمَّ وَعَلَيَّ تَبِعَاتٌ قَدْ حَفِظْتُهُنَّ، وَتَبِعَاتٌ قَدْ نَسيتُهُنَّ، وَكُلُّهُنَّ بِعَيْنِكَ الَّتِي لاَ تَنَـامُ، وَعِلْمِكَ الَّذِي لا يَنْسَى فَعَوِّضْ مِنْهَا أَهْلَهَا وَاحْطُطْ عَنّي وِزْرَهَا، وَخَفِّفْ عَنِّي ثِقْلَهَا، وَاعْصِمْنِي مِنْ أَنْ اُقَارِفَ مِثْلَهَا. أللَّهُمَّ وَإنَّهُ لاَ وَفَاءَ لِي بِالتَّوْبَةِ إلاَّ بِعِصْمَتِكَ، وَلا اسْتِمْسَاكَ بِي عَنِ الْخَطَايَا إلاَّ عَنْ قُوَّتِكَ، فَقَوِّنِي بِقُوَّة كَافِيَة، وَتَوَلَّنِي بِعِصْمَة مَانِعَة. أللَّهُمَّ أَيُّما عَبْد تَابَ إلَيْكَ وَهُوَ فِي عِلْمِ الْغَيْبِ عِنْدَكَ فَاسِخٌ لِتَوْبَتِهِ وَعَائِدٌ فِي ذَنْبِهِ وَخَطِيئَتِهِ فَإنِّي أَعُوذُ بِكَ أنْ أَكُوْنَ كَذلِكَ، فَاجْعَلْ تَوْبَتِي هَذِهِ تَوْبَةً لا أَحْتَاجُ بَعْدَهَا إلَى تَوْبَة، تَوْبَةً مُوجِبَةً لِمَحْوِ مَا سَلَفَ، وَالسَّلاَمَةِ فِيمَـا بَقِيَ. أللَّهُمَّ إنِّي أَعْتَـذِرُ إلَيْـكَ مِنْ جَهْلِي، وَأَسْتَـوْهِبُـكَ سُوْءَ فِعْلِي، فَـاضْمُمْنِي إلَى كَنَفِ رَحْمَتِكَ تَطَوُّلاً، وَاسْتُرْنِي بِسِتْرِ عَافِيَتِكَ تَفَضُّلاً. أللَّهُمَّ وَإنِّي أَتُوبُ إلَيْكَ مِنْ كُلِّ مَا خَالَفَ إرَادَتَكَ أَوْ زَالَ عَنْ مَحَبَّتِـكَ مِنْ خَـطَرَاتِ قَلْبِي وَلَحَـظَاتِ عَيْنِي وَحِكَايَاتِ لِسَانِي، تَوْبَةً تَسْلَمُ بِهَا كُلُّ جَارِحَة عَلَى حِيَالِهَا مِنْ تَبِعَاتِكَ، وَتَأْمَنُ مِمَّا يَخَافُ الْمُعْتَدُونَ مِنْ أَلِيْمِ سَطَوَاتِكَ. أَللَّهُمَّ فَارْحَمْ وَحْدَتِي بَيْنَ يَدَيْكَ، وَوَجِيبَ قَلْبِي مِنْ خَشْيَتِكَ، وَاضْطِرَابَ أَرْكَانِي مِنْ هَيْبَتِكَ، فَقَدْ أَقَامَتْنِي يَا رَبِّ ذُنُوبِي مَقَامَ الْخِزْيِ بِفِنَائِكَ، فَإنْ سَكَتُّ لَمْ يَنْطِقْ عَنِّي أَحَدٌ، وَإنْ شَفَعْتُ فَلَسْتُ بِأَهْلِ الشَّفَاعَةِ. أَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ وَشَفِّعْ فِي خَطَايَـايَ كَرَمَكَ، وَعُدْ عَلَى سَيِّئاتِي بِعَفْوِكَ، وَلاَ تَجْزِنِي جَزَآئِي مِنْ عُقُوبَتِكَ وَابْسُطْ عَلَيَّ طَوْلَكَ وَجَلِّلْنِي بِسِتْرِكَ، وَافْعَلْ بِي فِعْلَ عَزِيز تَضَرَّع إلَيْهِ عَبْدٌ ذَلِيلٌ فَرَحِمَهُ، أَوْ غَنِيٍّ تَعَرَّضَ لَهُ عَبْدٌ فَقِيرٌ فَنَعَشَهُ. أللَّهُمَّ لاَ خَفِيرَ لِي مِنْكَ فَلْيَخْفُرْنِيْ عِزُّكَ، وَلا شَفِيعَ لِيْ إلَيْكَ فَلْيَشْفَعْ لِي فَضْلُكَ، وَقَدْ أَوْجَلَتْنِي خَطَايَايَ فَلْيُؤْمِنِّي عَفْوُكَ، فَمَا كُلُّ مَا نَطَقْتُ بِهِ عَنْ جَهْل مِنِّي بِسُوْءِ أَثَرِي، وَلاَ نِسيَان لِمَا سَبَقَ مِنْ ذَمِيمِ فِعْلِي، وَلكِنْ لِتَسْمَعَ سَمَاؤُكَ وَمَنْ فِيْهَـا، وَأَرْضُكَ وَمَنْ عَلَيْهَا مَا أَظْهَرْتُ لَكَ مِنَ النَّدَمِ، وَلَجَـأتُ إلَيْكَ فِيـهِ مِنَ التَّوْبَـةِ، فَلَعَـلَّ بَعْضَهُمْ بِرَحْمَتِكَ يَرْحَمُنِي لِسُوءِ مَوْقِفِي، أَوْ تُدْرِكُهُ الرِّقَّةُ عَلَىَّ لِسُوءِ حَالِي فَيَنَالَنِي مِنْهُ بِدَعْوَة أَسْمَعُ لَدَيْكَ مِنْ دُعَائِي، أَوْ شَفَاعَـة أَوْكَدُ عِنْـدَكَ مِنْ شَفَاعَتِي تَكُونُ بِهَا نَجَاتِي مِنْ غَضَبِكَ وَفَوْزَتِي بِرضَاكَ. أللَّهُمَّ إنْ يَكُنِ النَّدَمُ تَوْبَةً إلَيْكَ فَأَنَا أَنْدَمُ اْلنَّادِمِينَ، وَإنْ يَكُنِ التَّرْكُ لِمَعْصِيَتِكَ إنَابَةً فَأَنَا أَوَّلُ الْمُنِيبينَ، وَإنْ يَكُنِ الاسْتِغْفَارُ حِطَّةً لِلذُّنُوبِ فَإنَي لَكَ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِينَ. اللَّهُمَّ فَكَمَا أَمَرْتَ بِالتَّوْبَةِ وَضَمِنْتَ الْقَبُولَ وَحَثَثْتَ عَلَى الدُّعَـآءِ وَوَعَدْتَ الاجَابَةَ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ وَآلِهِ وَاقْبَلْ تَوْبَتِي وَلاَ تَرْجِعْني مَرجَعَ الغَيبَةِ منْ رَحْمَتِك إنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ عَلَى الْمُذْنِبِينَ، وَالرَّحِيمُ لِلْخَاطِئِينَ الْمُنِيبِينَ. أللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ كَمَا هَدَيْتَنَا بِهِ وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ كَمَا اسْتَنْقَذْتَنَا بِهِ، وَصَلِّ عَلَى مُحَمَّد وَآلِهِ صَلاَةً تَشْفَعُ لَنَا يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَوْمَ الْفَاقَةِ إلَيْكَ، إنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْء قَدِيرٌ وَهُوَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ.

ترجمه دعا:

خدايا، اي آن كه زبان وصف كنندگان ز وصف فرو مانَد،
اي آن كه اميد آرزومندان از تو فراتر نمي‌رود.
اي آن كه مزد نيكوكاران نزد تو تباه نمي‌گردد.
اي آن كه پرستندگان بيش از همه از تو مي‌ترسند.
اي آن كه پرهيزگاران بيش از همه از تو بيم در دل دارند.
اين، جايگاه كسي است كه گناهانش او را بازيچه‌ي دست خود كرده‌اند و خطاها عنان اختيارش را در كف گرفته‌اند و شيطان بر وي چيره گشته، و او از روي سستي در عمل به آنچه فرموده‌اي، كوتاهي كرده، و از سَرِ فريب، آنچه را نهي كرده‌اي، مرتكب شده است؛
همچون كسي كه نمي‌داند هستي‌اش در دست قدرت توست، يا همچون كسي كه بخششِ بسيارِ تو در حقِ خودش را انكار مي‌كند، تا آن زمان كه چون چشم بصيرتش گشوده شود و ابرهاي كوري از برابرش پراكنده گردند، ستم‌هايي را كه در حق خود كرده، برشمرد، و در مخالفت‌هايي كه با پروردگار خود ورزيده، بينديشد. پس نافرمانيِ بزرگ خود را بزرگ، و مخالفتِ سنگين خود را سنگين مي‌بيند.
آن گاه رو به سوي تو مي‌آورد، در حلاي كه به تو اميدوار و از تو شرمنده است، و از سَرِ اطمينان روي دلش را به آستان تو گردانيده، و با يقين خويش، طمع ورزانه، آهنگ تو كرده، و مخلصانه، با توشه‌ي ترس خود نزد تو آمده است. چشم اميدش از هر چه غير تو كه ديگران را به طمع انداخته، بسته شده است، و دلش از ترس هر چه غير تو كه ديگران را به وحشت افكنده، تهي گشته.
اكنون، با حال زار و نزار در حضورت ايستاده، و با فروتني چشم بر زمين دوخته، و در پيشگاه عزّتت، سرش را به خواري فرود آورده، و فروتنانه، راز دلش را كه تو به آن داناتري، با تو در ميان نهاده، و متواضعانه برخي گناهان خود را شمرده، كه تو شمارشان را بهتر مي‌داني، و از آن كارهاي ناپسندي كه به قضاي تو مايه‌ي رسواي‌اش گشته، به درگاه تو استغاثه مي‌كند؛ گناهاني كه خوشي‌هاي آنها از ميان رفته است و فرجام‌هاي بدشان تا هميشه دامنگير وي خواهد بود.
اي معبود من، اگر چنين بنده‌اي را كيفر دهي، عدل تو را منكر نشود، و اگر او را ببخشايي و به رحمت خود بنوازي، بخششت را [پيش لطف تو] بزرگ و شگفت نشمارد؛ زيرا تو آن پروردگار بزرگواري كه آمرزش گناهانِ سترگ در نگاهت بزرگ نباشد.
خدايا، اين منم كه نزد تو آمده‌ام، در حالي كه فرمانبردار تواَم به دعايي كه بدان امر كرده‌اي، و خواهان وفا به وعده‌ي اجابتت هستم؛ آن جا كه فرموده‌اي: «بخوانيد مرا تا اجابت كنم شما را.»
خدايا، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و با بخشش خود به من روي آور، همچنان كه من با اعتراف خود به درگاه تو روي آورده‌ام، و مرا از پرتگاه گناهان برآور، آن سان كه من خود را براي تو پَست گردانده‌ام، و لغزش‌هايم را در پرده‌ي عفو خود بپوشان، آن گونه كه در انتقام گرفتن از من درنگ فرموده‌اي.
خدايا، قصد مرا در فرمانبرداري‌ات استوار ساز، و بصيرتم را در پرستش خود قوي گردان، و مرا به كارهايي توفيق ده كه با آنها آلودگي گناه را از من بشويي، و چون بخواهي مرا بميراني، بر آيين خود و آيين پيغمبرت محمد ـ صلّي الله عليه و آله و سلّم ـ بميران.
خدايا، اينك كه در پيشتگاه تو ايستاده‌ام، از گناهان بزرگ و كوچك، و بدي‌هاي پنهان و اشكار، و لغزش‌هاي گذشته و اكنونِ‌خود به سوي تو باز مي‌گردم؛ مانند كسي كه بازگشته و ديگر انديشه‌ي هيچ گناهي را به خود راه نمي‌دهد و آهنگ گناه نيز نخواهد كرد.
اي معبود من، تو خود در كتاب استوارت فرموده‌اي كه بازگشت بندگانت را آغوش مي‌گشايي و بدي‌هايشان را مي‌آمرزي و آنان را كه از گناه به سوي تو باز مي‌گردند دوست مي‌داري. پس آن گونه كه وعده فرموده‌اي، بازگشت مرا پذيرا شو، و چنان كه بر عهده گرفته‌اي، از بدي‌هاي من درگذر، و آن سان كه شرط كرده‌اي، محبت خود را بر من لازم گردان.
اي پروردگار من، شرط من با تو اين است كه ديگر به كاري رو نكنم كه پسندِ تو نيست و بر عهده مي‌گيرم كه گِرد كاري نگردم كه تو را خوش نمي‌آيد، و پيمان مي‌بندم كه دوري گزينم از هر چه معصيتِ توست.
خدايا، تو از من به آنچه مي‌كنم آگاه‌تري. پس گناهاني را كه مي‌داني، بر من ببخشاي، و به قدرت خود، مرا به سوي آنچه دوست مي‌داري برگردان.
خدايا، حقوقي بر عهده‌ي من است كه بعضي را به ياد دارم و برخي را فراموش كرده‌ام، ولي همه‌ي آنها پيشِ چشمِ هميشه بيدارِ تو، و در احاطه‌ي علم توست كه فراموشي بدان راه نمي‌يابد. پس تو خود آن حقداران را عوض ده، و گناهِ مربوط به حقِ ايشان را بر من ببخشاي، و بار سنگين آن را بر دوش من سَبُك گردان، و مرا از انجام دادنِ گناهي همانند آن در امان دار.
خدايا، بازگشت من از گناه پايدار نخواهد ماند مگر اين كه تو مرا نگاه داري، و از خطاها باز نتوانم ايستاد مگر اين كه تو مرا نيرو دهي. پس با نيرويي كفايت كننده مرا توانايي ده، و با عصمتي بازدارنده از گناه، ياري‌ام فرما.
خدايا، چه بسا بنده‌اي كه از گناه به درگاه تو باز گرديده، و تو به علم غيب خويش مي‌داني كه او توبه‌ي خود را خواهد شكست و بار ديگر به گناه و خطاي خود باز خواهد گشت. پناه مي‌برم به تو كه چنين باشم، پس اين توبه‌ي مرا توبه‌اي قرار ده كه بعد از آن نيازمند توبه‌اي نشوم؛ توبه‌اي باشد كه بار گناهان گذشته را از من بردارد، و مرا در باقي عمر، از گزندِ گناهان به سلامت دارد.
خدايا، من از ناداني خود نزد تو پوزش مي‌طلبم، و براي كردار ناشايست خود، بخشايش مي‌خواهم. پس بر من منّت گذار و در سايه‌ي رحمت خويش جايم ده و تفضّل فرما و بر ما جامه‌ي عافيت بپوشان.
خدايا، من از هر كاري كه خواستِ‌ تو نبوده يا دوستي‌ات را از ميان مي‌برده است، توبه مي‌كنم: از هر انديشه‌ي بد كه به دلم راه يافته، و هر نگاه زير چشميِ گناه آلود، و هر گفتار نابجاي زبانم؛ توبه‌اي كه با آن يكايك اعضايم از عقوبت‌هاي تو به سلامت مانند، و از خشم دردناك تو كه تجاوزگران از آن در هراس‌اند، ايمني يابند.
خدايا، بر تنهايي من در پيشگاه خود، و تپش‌هاي قلبم از ترس خود، و لرزه‌هاي اعضايم از شكوه خود، رحمت آور؛ زيرا گناهانم ـ اي پروردگار من ـ مرا در برابر تو به رسوايي افكنده است. اگر به خاموشي تن دهم، هيچ كس به جاي من سخن نخواهد گفت، و اگر براي خود شفاعت خواهم، سزاوار آن نباشم.
خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و لطف خود را شفيع گناهان من ساز، و به آيين مهرباني خويش از بدي‌هاي من درگذر، و مرا به آنچه سزاوار آنم عقوبت مفرما، و سفره‌ي احسان خود را بر من بگستران، و زشتي‌هاي مرا پرده‌پوشي نما، و با من همانند شخص پيروزمندي رفتار كن كه بنده‌اي خوار و ذليل در برابرش به زاري در افتاده و او آن بنده را به مهر مي‌نوازد، يا همچون توانگري كه بنده‌اي فقير بر سَرِ راهش نشسته و او آن بنده را بي‌نياز مي‌سازد.
خدايا، هيچ كس مرا پناه ندهد، پس عزّت تو بايد مرا در پناه خود گيرد. هيچ كس پيش تو از من شفاعت نخواهد كرد، پس فضل تو بايد شفيع من گردد. گناهانم مرا به هراس افكنده است، پس عفو تو بايد در امانم دارد.
همه‌ي آنچه را گفته‌ام، از آن رو نيست كه از زشتي كار خويش بي‌خبرم و كردار ناپسند پيشين خود را از ياد برده‌ام، بلكه مي‌خواهم آسمان تو و هر كس در آن است، و زمين تو و هر كس بر روي آن است، همگي، پشيمانيِ آشكار من در پيشگاه تو و توبه‌ام را كه با آن به تو پناه آورده‌ام، بشنوند،
تا شايد يكي از ايشان، به لطف تو، بر پريشان حاليِ من دل بسوزاند، يا آشفتگي‌ام او را به رقّت آورد و در حقِ من دعايي كند كه آن را پيش از دعاي من به استجابت رساني، و يا از من شفاعتي كند كه نزد تو از شفاعت من استوارتر باشد و به سبب آن از بند خشمت رهايي يابم و در حريم خشنودي‌ات پاي نَهم.
خدايا، اگر پشيماني پيش تو بازگشت به سوي توست، پس من پشيمان‌ترينم؛ و اگر گناه نكردن همان توبه كردن است، پس من توبه كارترينم؛ و اگر پوزش خواهي از گناه سبب آمرزش است، پس من از تو پوزش مي‌خواهم.
خدايا، همچنان كه ما را به توبه فرمان داده‌اي و پذيرفتن توبه را بر عهده گرفته‌اي و همان گونه كه ما را به دعا برانگيخته‌اي و اجابت آن را وعده فرموده‌اي، پس بر محمد و خاندانش درود فرست و بازگشت مرا به سوي خويش آغوش گشاي، و مرا با نااميدي از رحمت خود برمگردان. اين تويي كه گناهكاران را مي‌پذيري و با خطا پيشگانِ بازگشته از گناه مهر مي‌ورزي.
خدايا، بر محمّد و خاندانش درود فرست، زيرا تو ما را به همّت او راه راست بنمودي؛ و بر محمد و خاندانش درود فرست، چون به هدايت او نجاتمان بخشيدي؛ و بر محمد و خاندانش درود فرست؛ درودي كه در روز رستاخيز و روز احتياج به تو، ما را دستگير شود، كه تو بر هر كار توانايي، و بر آوردنِ اين خواسته‌ها بر تو آسان است.

صوت : شب 4 ماه رمضان97 - دعای سی و یکم صحیفه سجادیه
-----------------------------------------------------

مناجات

غصه دارم که چرا سوز دعا نیست مرا 
رمضان آمده و حال بکا نیست مرا 
روزگاری به هوای همه کس بال زدم 
پر پرواز به درگاه شما نیست مرا 
معصیت عادت من گشته و حالم خوش نیست 
لذتی در سحر نافله ها نیست مرا 
من از این تیرگی باطن خود دلگیرم
روشنی بخش دل و دیده چرا نیست مرا
دست من خالی و هر بار تظاهر کردم 
کوله باری به جز از کبر و ریا نیست مرا
چه کنم من که خدایا تو رهایم نکنی 
بارالها به گمانم که بنا نیست مرا...
به حسین تو قسم قافیه را باخته ام 
اقتدایی به طریق شهدا نیست مرا 
مادرم فاطمه در حشر هوادار من است 
پای میزان عمل هول و ولا نیست مرا 
روزی ام کن سحری گوشه ی بین الحرمین 
هوسی جز سفر کرببلا نیست مرا 

صوت : شب 4 ماه رمضان97 - مناجات - غصه دارم که چرا سوز دعا نیست مرا
---------------------------------------------

صوت : شب 4 ماه رمضان97 - ماجرای عنایت ابی عبدالله به غلام
------------------------------------------

حاج مهدی رسولی - مهدی رسولی مناجات ماه رمضان97 -رسولی رمضان 97 - حاج مهدی رسولی97 - ماه رمضان 97 - مناجات خوانی مهدی رسولی -رسولی 97 - حاج مهدی رسولی - مهدی رسولی مناجات ماه رمضان97 - رسولی رمضان 97 - حاج مهدی رسولی97 - ماه رمضان 97 - مناجات خوانی مهدی رسولی - رسولی 97 - حاج مهدی رسولی - مهدی رسولی مناجات ماه رمضان97 - رسولی رمضان 97 - حاج مهدی رسولی97 - ماه رمضان 97 - مناجات خوانی مهدی رسولی - رسولی 97 - حاج مهدی رسولی - مهدی رسولی مناجات ماه رمضان97 - رسولی رمضان 97 - حاج مهدی رسولی97 - ماه رمضان 97 - مناجات خوانی مهدی رسولی - رسولی 97