بسم رب الحسين
صداي پاي محرم به گوش مي رسد و دنيايي خود را براي استقبال از آن آماده مي سازد.
همه لباس مشكي خود را آماده كرده اند تا با زهرا همدردي كنند.صاحب عزا زهراست و باني بقية الله.
و چه كسي خود را از اين نعمت بزرگ محروم مي دارد و پا به عزا خانه ارباب نمي نهد؟
كشتي هايمان به گل نشسته و ناجي نوح و ساكن روح را طلب مي كنيم.
آري!حرم قبله راز همه ماست و همه آرزو منديم كه چراغ روضه هايت روشن باشد و تو آرام جان و روح و روانمان باشي.
همه التماس ديدگان ترمان جمعه شبي حرم است كه كرب و بلا اي كاش ما مسافرت بوديم.
آري!چونان كودكي هايمان اشك مي ريزيم تا شبي ديگر با دلي بي تاب و چشماني پر از آب مهمان ارباب باشيم،هر اربعين كنار قدم هاي جابر به اميد ديدن حرمت ستون هاي اين جاده را بشماريم و براي بقيع صحن و سرايي بسازيم.
خدا داند كه چقدر بي تاب و بي طاقت ديدار ضريح مادرت در شب هاي فاطميه هستيم.
ساربانا!آهسته ران كه آرام جان گم كرده ايم و مبادا از قافله عشق عقب بمانيم كه دوباره مرغ روحمان هواي كربلا كرده و دلمان بي قرار است و دوباره بهانه حرم دارد.
لحظه ديدن حرمت را از جان و دل دوست ميداريم و دنيايمان به تو وابستگي دارد.
اينكه با تو بسيار آراميم و از اربابي چون تو ميخوانيم ممنونيم و سپاس و ستايش از آن خداونديست كه به ما حسين عطا كرده است.
و چه غريبانه از حرم دور شدي كه هنوز نگاه آخرت بر حرم مانده است.
آري!مادرت را نديدند ولي مادرت ديد شمر را بر روي سينه ات.
زهرا!تو را قسم به ديده تر كه از خون فرزندت نخواهيم گذشت و هر صبح عاشورا بر گوش جهان ميزنيم
لبيك يا حسين
برگرفته شده از khademinalmood.blog.ir