حاج محمود کریمی

ای خدا منتظر اشک شب و حال دعایت

وحی ساعد شده جاری ز لب روح فضایت

تا صف حشر بقیع دل ما صحن و سرایت

شهریاران جهان خاک سر کوی گدایت...

 

تو چراغ دل نورانیِ مصباح هُدایی

ولیُ الله پیام آور خون شهدایی

 

 

تو همان عبد خدایی که عبادت به تو نازد

سید اهل دعایی و سیادت یه تو نازد

شرف و غیرت و ایثار و سعادت به تو نازد

یوسف فاطمه از صبح ولادت به تو نازد

 

تو طواف و حرم و مروه و سعی ای و صفایی

پسر خون خدا خون خدا خون خدایی...

 

 

تو به گلخانه ی دین روحی و ریحان حسینی 

با خط و خال و رخت نوری و فرقان حسینی

تو همه سوره ی حمد هستی و قرآن حسینی

پای تا همه سر جان هستی و جانانِ حسینی

 

یوسف زهرایی یوسف شده ماتت

از خدا و علی و آل محمد صلواتت

 

 

ناقه ات رَف رفِ معراج و تو پیغمبرِ اکرم

صلواتت ز خداوند و رسولانِ مُکَرم

بنده ات خوانم یا اینکه خداوندِ مُجسم

چه بیارم به ثنایت چه بخوانم چه بگویم

 

چهارده آیینه ی حُسن الهی است جمالت

گل لبخند حسین بن علی باد حلالت

 

 

تو خطیبی همه مُلک خدا مسجد شامت

مَلک و جن و بشر یک سره خوانند امامت

دشمن و دوست شده شیفته و محو کلامت

از لب خشک حسین بن علی باد سلامت

 

تو حسینِ دگر پنج تن آل عَبایی

فاتحِ شامی و پیغامبره کرببلایی...

 

 

تو علی هستی و مانند علی شیر خدایی

تو به صد سلسله در سلسله ها راهنمایی

دست بسته ز همه خلق جهان عقده گشایی

تو علی ای یا که حسین دگر کرببلایی

 

بر سرِ نیزه سرِ یوسف زهرا به تو نازد

ای که پیش اُسرا زینب کبری به تو نازد

 

 

گو ببارد به بدن سنگ جفا از لب بامت

دست بسته ببرد خصم ستمکار به شامت

نکند هیچ کسی ای قبله اسلام سلامت

به خدا کم نشود ذره ای از قدر و مقامت

 

تو قیامی تو سجودی تو صلاتی تو صیامی

تو امامی تو امامی تو امامی تو امامی

 

 

اشک از دیده روان ناله به دل شعله به جانت

سر پاک شهدا بر سر نی اشک فِشانت

 

 

پیش رو خولی کافر دو طرف شمر سنانند

به تنت سلسله بر داغ جگر زخم زبانت

که گمان داشت که آرند سوی شام خرابت

ببرند ای پسر فاطمه در بزم شرابت

 

 

ظُلم بر عطرت پیغمبر و قرآن به چه جرمی؟!!

سر خورشید سرِ نیزه درخشان به چه جرمی؟؟

خنده ی قهقه ی بر گریه ی مهمان به چه جرمی

رقص دورِ سر سالار شهیدان به چه جرمی

 

چقدر زخم زبان در مَلَعِ عام شنیدی

عوض عرض سلام از همه دشنام شنیدی

 

 

باغبانا ز چه پامان خزان شد چمن تو

جگر سلسله ها سوخته بر زخم تن تو

وسعت مُلک الهی شده بیت الحزن تو

گریه بر پیکر پاک تو کند پیراهن تو

 

تو که خود جان جهان هستی و بر جامعه یاری

از چه اینقدر به تن زخم گل جامعه داری

 

 

ای همه عالَم ایجاد بیابان بقیعت

دل آتیش زده ی شیعه گلستان بقیعت

اشک تنهایی مهدی شده باران بقیعت

جگر سوختگان شمع شبستان بقیعت

 

چه شود نیمه شبی در حرمت اشک ببارم

صورت خویش به دیوار بقیعت بگزارم

 

 

تو که چشم حسین بن علی ماه تمامی

تو که بر اهل زمین خلق سماوات امامی

تو که هم فرش نشین هستی و هم عرش مقامی

به چه تقصیر چراغ شب ویرانه ی شامی

 

پر زند مرغ دل خسته ی میثم به سراغت

گه به ویرانه گهی تربت بی شمع و چراغت

 

 

یادم نرفته دور تو جنجال کردند 

جمعیتی را وارد گودال کردند

آن ده سواری که تو را پامال کردند 

وقت غنیمت صحبت از خلخال کردند

 

دیر آمدم کاری ز دستم بر نیامد

سر نیزه شمر از دهانت در نیامد

 

دیر آمدم دیدم سرت دست کسی رفت

عمامه بیغمبرت دست کسی رفت

هم کوشوار دخترت دست رفت

هم نازنین انگشترت دست کسی رفت

هم گوشوار دخترت دست رفت

 

دیر آمدم اول تو را نشناختم من

خود را کنار پیکرت انداختم من 

 

ضجه زدن هایم مرا راضی نمی کرد

ای کاش خولی با سرت بازی نمی کرد!!

 

 شاعر: #محمدجواد_پرچمی

 

 

خدا مرگم بده، چه لبهای پر از خونی 

خدا مرگم بده، چه موهای پریشونی

خدامرگم بده، چه اوضاعی چه مهمونی

نه فرشی و نه چراغونی و نه سر دارم و نه سامونی 

 

به ماها سر زدی، سر زده اومدی 

کو بدنت مگه پر زده اومدی ؟!؟

 

بابا، نگو که کجا بودی

بابا، همه جا با ما بودی 

بابا، زیر دست و پا بودی

صوت : شهادت امام سجاد(ع) مسجد حضرت امیر - روضه - ای خدا منتظر اشک شب و حال دعایت

----------------------------------------------------------  

ای وای، قلب سجاد بی ‌قرار

می‌خونه با اِضطرار، عَلَیکُنَ بِالفِرار

 

ای وای، تو قلب شام تار

از بین صدها سوار، علیکن بالفرار

عمه‌ جان، عَلَیکُنَ بِالفِرار

 

عمه‌ جانم، عمه‌ جان قد کمانم...

 

 

ای وای، ای دل‌ های داغدار

مُضطر و با حال زار، عَلَیکُنَ بِالفِرار

ای وای، دشمن‌ هامون بی‌ شمار

با حال زار و نَزار، عَلَیکُن بِالفِرار

 

ای وای، شرق و غرب آتیش گرفت

دارُ الحَرب آتیش گرفت، عَلَیکُنَ بِالفِرار

ای وای، شعله پیش پیکرها

مشعل‌ها پیش سرها، عَلَیکُنَ بِالفِرار

 

ای وای، دخترهای بی‌ پناه

از آتیش خیمه‌گاه، عَلَیکُنَ بِالفِرار

ای وای، ناله میاد از حرم

وای عمه، وای معجرم، عَلَیکُنَ بِالفِرار

 

ای وای، شد روز عالَم سیاه

زهرا بین قتلگاه، عَلَیکُنَ بِالفِرار

ای وای، عمه پیش مادر

تازیونه می‌خوره، عَلَیکُنَ بِالفِرار

 

عمه جان عَلَیکُنَ بِالفرار

عمه‌ جانم، عمه‌ جان قد کمانم

 

 

خیلی دلم گرفته برای محرمت...

یک مصرع است حاصل عمری که داشتم

صوت : شهادت امام سجاد(ع) مسجد حضرت امیر - زمینه - ای وای قلب سجاد بی قرار

----------------------------------------------------------  

بسته راه چاره دید و گریه کرد

طفل بی‌گهواره دید و گریه کرد

دختر آواره دید و گریه کرد

روسری پاره دید و گریه کرد

 

او چهل سال است کارش گریه است

این چهل سال افتخارش گریه است

 

 

دست بسته از زنان شرمنده شد

از تمام کاروان شرمنده شد

بیشتر از دختران شرمنده شد

مجلس می, آنچنان شرمنده شد

 

در میان راه تنها مرد بود

بین یک جمعیتی نامرد بود

 

 

از غم ویرانه‌رفتن اشک ریخت

پایکوبی کرد دشمن اشک ریخت

لحظه‌ی معجر گرفتن اشک ریخت

مرد ها دنبال یک زن…اشک ریخت

 

هم زیارتنامه‌اش آتش گرفت

هم سر و عمامه‌اش آتش گرفت

 

 

باورش می‌شد که غم پیرش کند؟

خواهرش را زجر زنجیرش کند

زاده‌ی مرجانه تکفیرش کند

حرمله اینقدر تحقیرش کند

 

نانجیب پست با یک مشک آب

پرسه می‌زد پیش چشمان رباب

 

 

کوچه‌های شام خیلی سخت بود

سنگ‌های بام خیلی سخت بود

طعنه و دشنام خیلی سخت بود

جام و بزم عام خیلی سخت بود

 

حرف‌های تند و تیزی می‌شنید

واژه‌ای مثل کنیزی می‌شنید

 

 

خنده‌های شمر یادش مانده است

ماجرای شمر یادش مانده است

چکمه‌های شمر یادش مانده است

جای پای شمر یادش مانده است

 

کندی خنجر عذابش می‌دهد

ضربه‌ی آخر عذابش می‌دهد

 

 

آمد و بال و پرش را جمع کرد

دست بی‌انگشترش را جمع کرد

با حصیری پیکرش را جمع کرد

روی دستش حنجرش را جمع کرد

 

صورت خود را به روی خاک زد

یاد عریانی گریبان چاک زد

 

شاعر: #محمدجواد_پرچمی

صوت : شهادت امام سجاد(ع) مسجد حضرت امیر - واحد - بسته راه چاره دید و گریه کرد

 

حاج محمود کریمی - شهادت امام سجاد(ع) - مسجد حضرت امیر(ع) - شهادت امام سجاد محمود کریمی - حاج محمود کریمی شهادت امام سجاد (ع) -