حاج محمود کریمی

تو در میان امامان چراغ انجمنی

تو آفتابِ جمال خدای ذوالمننی

تبر به دست نداری، خلیل بت شکنی

تو پاره ی جگرِ ختمُ الانبیا حسنی...

بقیع توست همیشه حریم اهل البیت 

امام عالم خلقت کریم اهل البیت

 

تو روی دست پیمبر، تمام قرآنی

تو فوقِ فوقِ ملک در لباس انسانی

علیست جانِ پیمبر، تو بر علی جانی 

تو تا خداست خداوندگار، سلطانی

سکوت  و صبر تو، مانند ذوالفقار علیست 

به اقتدار تو نازم که اقتدارِ علیست

 

بقایِ دین همه در پرتوه ی امامت توست

بهشت اهل قیامت، به ذل قامت توست 

کرم همیشه گدای، درِ کرامت توست

قیام و صلح مطیعِ، خطِ زعامت توست 

تو اولین دُرِ درج پیمبری مولا 

تو میوه ی دل زهرا و حیدر مولا

 

خداست منتظِر لحظه ی عبادت تو 

عنایت و کرم و لطف و جود عادت تو 

سلام دائم سادات بر سیادت تو 

محیط جنگ جمل شاهد رشادت تو 

تویی تمام پیمبر، تویی تمام علی 

به ذوالفقار تو پیروز شد امام علی 

 

به وصف مدح تو باید زبان گرفت / حسن

که در پناهِ تو ایمان امان گرفت / حسن

به صلح و صبر ِ تو اسلام جان گرفت / حسن

چه خوب از تو خدا امتحان گرفت / حسن

به صبر کارِ عدو را تمام کردی تو 

قیام کرب و بلا قیام کردی تو 

 

تو شهریار جهانی، غریب خانه چرا؟

غریب تر ز غریبان، در آشیانه چرا؟

ز زخم تیغ زبان بر دلت، نشانه چرا؟

امام هر دو جهان را غم زمانه چرا ؟

تو وارث غم و اندوه و غربت پدری

تو بین خانه ی خود از پدر غریب تری...

 

هزار کوه بلا ریخت آسمان به سرت 

دوبار پاره شده، پاره ی جگر، جگرت 

یکی به کوچه روان گشت، خون ز چشم ترت

دمی که خورد زمین مادرِ نِکو ( نیکو ) سیَّرت 

یکی به خانه که خوندل از دهانت ریخت 

دمی که زهر هلاهل شرر به جانت ریخت

 

تو را که داد نبی بوسه بر لب و دهنت 

هماره زخم زبان بود، پاسخِ سخنت

ز زخم تیرِ ستم لاله زار شد بدنت 

گریست بر بدنِ پاره پاره ات کفنت 

همین که تیر به سوی جنازه ی تو شتاف 

دل رسول خدا و سینه ی حسین شکاف

صوت : شب دوم صفر 97 - روضه - تو در میان امامان چراغ انجمنی
------------------------------------------------------

تو گرفتی با حسین روی دامن سرمو

من میرم جای شما، ببینم مادرمو

 

پیش مادری که با، پر زخمی پرکشید

دلیل رفتنش و جز خودم کسی ندید 

 

مادری، که گیسو هاش، مو به مو سفید میشد 

ذره ذره آب میشد، روز به روز شهید میشد 

 

شاهدِ شکستنش، کسی غیر من نبود

من دیدم که گونه هاش، چجوری شدن کبود 

 

دست سنگین مثه برق از روی سرم گذشت 

دست من به روی خاک، پی گوشواره می گشت

 

بی صدا، گریه میکرد / اسم بابامو میبرد

تا میخواست بلند بشه، دوباره زمین میخورد 

 

 

خوبه که دور و برم، پره از محارمم 

از میون،همتون دیگه امشب عازمم

 

سرِ من رو دامنِ مهربون برادرم 

قاسمم گریه نکن، انقده بالا سرم 

 

قاسم، یادت نره! تا عمو کنارته  

سختیایِ زندگی با عمو بهارته 

 

قاسمم یه روز میاد، که عمو تنها میشه 

پیش چشم تو سیاه، همه ی دنیا میشه

 

اون روزه که تو باید جانشین من بشی 

توی میدون بلا یه تنه حسن بشی

 

 

خواهرم گریه نکن، گریتو بزار کنار

همه اشکِ چشمِ تو، برا کربلا بزار 

 

یه روزی تو خاک و خون، تنِ بی سر میبینی 

سرِ یه شیرخواره رو روی خنجر میبینی 

 

یه روزی که میبنی اوج اشک و ناله رو 

در میاری از آتیش دختر سه ساله رو 

 

یه روز از رو نیزه ها، جلوی پای حرم 

میبینی که افتاده، سر سقای حرم...

صوت : شب دوم صفر 97 - روضه - تو گرفتی با حسین روی دامن سرمو
--------------------------------------------

ای شررهای غمت گشته شمع حرمت

دشمنت هم نَبُود، نا امید از کرمت

 

تو جگر پاره زهرایی و پاره جگری

بعد زهرا و علی از همه مظلوم‌تری

 

سیّدی واحسنا واحسنا واحسنا

 

 

غم چـراغ دل تو، قصّه‌ی محفل تو

بیت تو قتلگه و یار تو قاتل تو

آب شدآتش و وقف جگر سوخته شد

تن و تابوت تو از تیر به هم دوخته شد

 

 سیّدی واحسنا واحسنا واحسنا

 

 

در شب تار بقیع، پشت دیوار بقیع

گشته تقدیم غمت اشک زوّار بقیع

ای شرار غم ناگفتۀ تو حاصل ما

قبر بی‌شمع و چراغ تو بُوَد در دل ما

 

سیّدی واحسنا واحسنا واحسنا

صوت : شب دوم صفر 97 - زمینه - ای شرر های غمت گشته شمع حرمت
---------------------------------------------------

مدینه جایی بین ابراست

که هر ابری دورش گریونه 

یه اقیانوسه خاکی اونجاست

که خورشید تو عُمقِش پنهونه

 

ملائکه توی ملکوت، سمت مدینه پر میزنن

تو عالمِ معنا تو بقیع، دارن حرم درست می کنن

فرشته ها از روز ازل، خادم حرم امام حسنن

 

یه روضه خون دائم بالا سرِ قبرش 

میخونه از داغش، میخونه از صبرش:

 

مگه یادم میره من بودم و یه گل پرپر

مگه یادم میره زخمِ رویِ صورت مادر 

مگه یادم میره خونابه ی بالِ کبوتر

 

 

مدینه شهری توی دل هاست

که اسمش دل رو می لرزونه 

دل و می لر زونه قبرایی

که زیرِ آفتاب و بارونه 

 

دلی که شد امام حسنی، دیگه زمین براش قفسه

آزاده و رهایِ رهاست، با آسمونا هم نفسه 

یه روزی زائرش میشه و به همه ی آرزو هاش میرسه

 

یه روضه خون بینِ مقام بالا سر 

میخونه از کوچه میخونه از مادر:

 

مگه یادم میره من بودم و کوچه ی غم ها 

مگه یادم میره دستی سیاه که میره بالا 

مگه یادم میره روی زمین ناله ی زهرا

 

 

مدینه تو با شعری که خوند

دم آخر آقات، میسوزی

به آیینش روی آخر گفت

مثه روز تونیست هیچ روزی

 

امام حسن خودش دلا رو، برده به کربلای حسین 

بخشیده روضه ی خودش و، به اشک روضه های حسین 

کریم عالم بود و گذاشت، دار و ندارش و برای حسین 

 

با جیگر پاره، با اون تن بی حال 

میخونه از مقتل، میخونه از گودال

 

ای کشته ی دور از وطن وای...

ای کشته ی صد پاره تن 

ای بی کفن وای، ای بی کفن وای 

صوت : شب دوم صفر 97 - زمینه - مدینه جایی بین ابراست
-------------------------------------------

ای پسر ارشد زهرا حسن

سیدنا سیدنا یا حسن

 

ای پســر اول شیــرخـــدا

ای بـه حسین‌بن‌علـی مقتدا

 

کـل محمّـد! و تمـام علـی!

بـر قد و بـالات سلام علـی

 

تمــام ‌قـد، آینــۀ کبـریــا

مــدال دوش خاتــم‌الانبیـا

 

تجسـم جمـال سـرّ و علـن!

کریـم آل فاطمـه یـا حسـن

 

چشـم خدا محو تمـاشای تو

ارض و سما غرق تجلای تو

 

طلعـت زیبات حسن در حسن

بلکه سراپـات حسن در حسن

 

روی تـو تفسیـر تبـارک شده

ماه صیام از تـو مبـارک شده

 

ماه خـدا عـاشق شب‌های تو

روزه گشوده است ز لب‌های تو

 

مدح تو شـد زینت لـوح و قلم

بیـن امامـان بـه کـرامت علم

 

مظهر حُسنِ ذوالجلالی حسن

چــارده آیینـه جمـالی حسن

 

مـاه ســر شـانــۀ پیغمبــری

مصـحف روی سینـۀ حیـدری

 

مدح تو وحی خالق سرمد است

خواندن آن به عهدۀ احمد است

 

جود و کرم هماره پابست توست

دست کرامت خدا دست توست

 

ســلام بـر دسـت یداللّهـی‌ات

بــه ذوالفقــار اســداللّهـی‌ات

 

خُلق و مرامت همـه پیغمبـری

بـازوی خیبـرشکـنت حیـدری

 

سکوت تو رمز پیام حسین

صلح تو منشور قیام حسین

 

از طـرف داور جــان‌آفـرین

بـر تـو و استقـامتت آفـرین

 

دست تو دست علی مرتضاست

اشارۀ چشم تـو خیبرگشاست

 

چـو ذوالفقار از کمـر بـرآری

کـم از علـیِ مرتضـا نـداری

 

طریق فتح را تو طی کرده‌ای

ناقۀ فتنـه را تو هی کرده‌ای

 

عجب ندارم ای علی را سلیل

تیغ به دست تو دهد جبرییل

 

روا بود به وصف تو یا حسن

نـدای «لافتـی الا حسـن»

 

 

ای که بقیع دل ما قبر توست

شجاعت برتر تو صبر توست

 

غلامرضا سازگار 

صوت : شب دوم صفر 97 - شور - ای پسر ارشد زهرا حسن
-----------------------------------------