السلام علیک یااباعبدلله
سال پیش بود,شهری شهیدپرور اما فاصله گرفته از شهادت, بوی گناه در کوچه هایش پیچیده بود.
بویی آزاردهنده که فضا را برای محبین اهل بیت علیهم السلام تنگ کرده بود. شهری که فقط ماه محرم 'ذکرحسین' در کوچه هایش زمزمه میشد.
چندطلبه وجوان انقلابی تصمیمی کربلاگونه گرفتند و بااجازه از مادرسادات سلام الله علیها محفلی هفتگی با نام "فاطمیون" تاسیس کردند.محفلی برای تربیت نوجوانان و جوانان امام حسینی, بدون هیچ پشتوانه ی مالی با پس انداز خود پارچه مشکی خریدند و زیرزمینی خاک گرفته را مرمت کردند و تبدیلش کردند به محلی برای عزاداری هفتگی,پس از رسیدن موج سرما به حسینیه شهر پناه بردند وباموافقت هیئت امناء, آنجا شد ادامه ی محفل آنان تاکنون.
بااینکه نحوه ی عزاداری شان طبق روایات و همچنین نظر مراجع بود ولی مخالفت های زیادی با تشکیل وبرپایی هیئت شد. انواع تهمت ها و مخالفت های بی اساس را تحمل کرده و از صاحب مجلس روحی فداه مدد خواستند.
باکمک ویاری اهل بیت تاکنون نگذاشتند عَلَمِ عزای حسین علیه السلام زمین بماند.
و الحمدالله باگذشت بیش از چند سال نوجوانان و جوانان زیادی را با اهل بیت آشناکرده یا آشتی دادند و این امکان پذیر نبود جز با عنایت ائمه اطهار علیهم السلام.والسلام