هیأت رایة الزهرا (س) - قم
درباره ما
بسم الله الرحمن الرحیم
چراغ را روشن می کنم، قلم و کاغذ را برمی دارم و پشت میزم می نشینم ...
مرور می کنم تمام لحظه ها، ثانیه ها و خاطرات زندگیم را ... مرور می کنم ...
عقب تر می روم ... نوجوانی ...
عقب تر می روم ... کودکی ...
عقب و عقب تر می روم تا مبدأ این عشق را بجویم.
بجویم مبدأ این شیدایی و شوریدگی را، مبدأ مجنون این لیلی شدن را، مبدأ عشق به «حسین (ع)» را ...
اما هرچه بیشتر به عقب برمی گردم بهتر می فهمم که مبدأ این عشق از ازل است تا به ابد!
از کودکی، از روزی که خودم را شناختم زیر این بیرق عشق نفس کشیدم، قد کشیدم و بزرگ شدم و عاشق تر شدم. عاشق تر شدم و سوختم ... عاشق تر شدم و باریدم ...
زخم هایت را شماره کردم و سوختم ... غریبی ات را مرور کردم و باریدم ... بارها و بارها سوختم و باریدم، اما باز هم دلم آرام نگرفت.
اصلا مگر می شود عاشق تو بود و آرامش داشت؟
مگر می شود دلداده تو بود و قرار یافت؟
مگر می شود تا روزی که پشت تو از داغ عباس علمدار خمیده است از این بار مصیبت کمر راست کرد؟
مگر می شود تا وقتی نبض دل خواهرت نام تو را صدا می زند طپش های قلب ما نام دیگری را مشق کند؟
مگر می شود تا وقتی آسمان چشمان مهربان مادرت مثل ابر بهاری گریان توست، آسمان چشمان ما روی آفتاب را به خود ببیند؟
مگر می شود؟ نه ... نمی شود ...
پس باید کاری کرد، برای تسلای دل مادرت... باید قدمی برداشت، هرچند کوچک و ناچیز در برابر عظمت داغ تو.
برای آغاز عاشقانه ی این محفل دلدادگی و شیدایی و با وجود تمام سختی هایی که در راه تو چشیدنش برای ما شیرین است، از دستان مهربان مادرت مدد گرفتیم و دستان زهرا سلام الله علیها بیرق را بالا برد و این محفل سوزان عشق «رایة الزهرا س» نام گرفت تا با نور هدایت مادرت در مسیر عشق درست گام برداریم ...
و عاشقی ادامه دارد ...
رایة الزهرا سلام الله علیها
