4- آخرالزمان:
اصطلاحی است در فرهنگ ادیان بزرگ دنیا، به معنای آخرین دوران حسات بشر و قبل از برپایی قیامت. در فرهنگ اسلامی، آخرالزمان، هم دوران نبوت پیامبر اکرم(ص)، تا وقوع قیامت را شامل می شود و هم دوران غیبت و ظهور مهدی موعود(عج) را. به اعتقاد برخی از مفسران و متفکران معاصر، عصر آخرالزمان عبارت است از دوران شکوفایی تکامل اجتماعی و طبیعی نوع انسان. روایات معصومین نشان می دهد: 1. با شپری شدن این دوران، بساط زندگی دنیوی برچیده و مرحله ای جدید در نظام آفرینش آغاز می شود. 2. آخرالزمان خود به دو مرحله کاملاً متفاوت تقسیم می شود: دوران نخست که در آن انسان به مراحل پایانی انحطاط اخلاقی می رسد. دوران بعد، عصر تحقق وعده های الهی به پیامبران و اولیای خداست و با قیام مصلح جهانی آغاز می شود.
5- آخرین دیدار عمومی حضرت:
آخرین دیدار عمومی حضرت مهدی(عج) با شیعیان، روز هشتم ربیع الاول سال260 هجری بوده است که در مراسم تشییع جنازه ی پدر بزرگوارش حضرت عسکری(ع) ظاهر شد و بر جنازه ی پدرش نماز خواند و سپس غایب شد. این دیدار در سامرّا و در خانه ی پدرش امام حسن عسکری(ع) انجام یافت.
6- آداب ملاقات با حضرت:
آدابی که به برکت آنها می توان حضرت را در خواب یا بیداری زیارت کرد، بسیار است. پاره ای از آنها چنین است: مداومت بر عمل نیک، انابه و تضرّع در چهل روز به قصد ملاقات حضرت، رفتن چهل شب چهارشنبه در مسجد سهله یا چهل شب جمعه در کوفه و عبادت کردن در آنجا، زیارت سید الشهدا در چهل شب جمعه، مداومت بر دعا در چهل روز و... .