شاعر حماسی و آئینی کشور رسول چهارمحالی(ساقی عطشان)

«دنیا می سوخت »

آن روز که  هستی من و  ما  می سوخت 

از داغ  و تب  آن  امام  تنها  می سوخت 

 بر جان و دلش نشسته هفتاد و دو زخم

از  تشنگی  و  طعنه ی اعدا   می سوخت

پیچید ه میان  دشت   عطر    گل    یاس 

بر جسم حسین حضرت زهرا می سوخت

از  صحن   نجف  بانگ  عزا  گشته  به  پا 

خیبر شکنی به  سوگ  و  آوا  می سوخت

یک   دختر  مظلوم   سه  ساله   آن   روز 

با  ذکر   عمو ،  گریه  به  بابا  می سوخت

زینب  که   علمدار   اسیران    شده    بود 

در  نیمه ی  شب ز  داغ  مولا می سوخت

از  داغ  غم  اصغر   شش    ماهه   ، رباب 

بگرفته    زبان   زِ لا لا لا لا     می سوخت

در   علقمه   پیچیده    چرا    بوی    حرم 

سردار  حرم  خمیده  هر  جا   می سوخت

از  معجر  و  از    خیمه  و    خلخال   نگو

لب های حسین به روی نی ها می سوخت 

ای  کرب  و  بلا  چه  کرده ای  با  دل  ما ؟

از  زخمِ  جگر  سوز  تو   دنیا   می سوخت

رسول چهارمحالی ( ساقی عطشان)