حاج محمود کریمی

در حال ویرایش ...

 

ای یادگار حیدر کرار یا حسین

..

با پای جان به سایه پرچم رسیده ام

بسپر مرا به دست علمدار یا حسین

کابوس مشکلات شده زندگانی ام

مشکل گشای هرچه گرفتار یا حسین

من از چه جا بمانم و نامت نیاورم

وقتی بر آید از در ودیوار یا حسین

.. اشک بریزم به پای تو

سوزی عطا نما که زنم جار یاحسین

مردن کم است

گو چه کنم من بر این عزا

شان عقیله و سر بازار

باز این چه...

مارا با هر نشانه میشود این امت امتحان

مارا به فتنه ها تو نگه دار

نگاه مان کردن که این حسینیه را سر پناهمان کردند

 

خراب بودیم و به دولت شهدا رو به راهمان کردند

 

درون این خیمه غلام آمده بودیم و شاهمان کرد

 

شدیم از خودشان نگاه تا به لباس سیاهمان کردند

 

به غسلی از گریه قبارروبی و پاک از گناهمان کردند

 

عزای مسلم را شروع نوکری این دو ماه مان کردند

 

*

 

شکسته بال و پرش

 

نمانده یک نفر از کوفیان دور و برش

 

نه از هراس کسی که کرده دربه دری حسین دربه درش

 

به جان خریده غم عزیز فاطمه را با تمام دردسرش

 

حسین در راه است کند چگونه ز دار الاماره با خبرش

 

به فکر قافله است نه این که فکر خودش باشد

 

..

 

حسین جای خودش گرفته دلهره چون زینب است همسفرش

 

حسین جان زمان آن برسد حسین جان خبر من به کاروان برسد

 

شده است کوفه یکی که با اصرت زینب به آب و نان برسد

 

حسین چقدر سنگ اینجاست

 

خدا به داد اسیری کودکان برسد

 

شود زمانی که برای بردن پیراهنی سنان برسد..

 

کجاست انگشتر غنیمتی که نمانده به ساربان برسد

 

قرار شد به اسب جراحت تن به سر به استخوان برسد

 

نگفته ام از شام هنوز مانده که روضه به خیزران برسد

 

حسین من قرار شد سر من به کوفیان و سر تو به شامیان برسد

 

قرار شد سر تو ز یک مسیر بیاید که سنگشان برسد

 

شکست دندانم هنوز مانده سر نیزه بر دهانم

 

*

 

پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی

 

پسری داشتی چه شد؟!

 

این کشته فتاده به هامون حسین توس

 

پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل یا مرتضی علی قمری داشتی

 

شاید این جمعه بیاید شاید

 

پرده از ...

 

یا صاحب الزمان یا صاحب الزمان

 

الغوث و الامان

 

حسین حسین حسین

 

زمینه

 

پیغام کربلا به نجف برد جبرئیل

 

یا مرتضی علی پسری داشتی چه شد

 

پیغام علقمه به نجف برد جبرئیل

 

یا مرتضی علی قمری داشتی چه شد

 

بمیریم در این عشق بمیرید

 

در این عشق چو مردیم همه روح پذیریم

 

بمیرید وزین مرگ نترسید

 

کز این خاک براییم سماوات بگیری

 

حسینم وای حسینم وای

 

وزین نفس ببرید که این نفس چو بند است

 

...

 

همه شاه و امیریم

 

بمیریم و زین ابر براییم چو زین ابر برایی همه بدر منیریم

 

بمیریم در این عشق بمیریم در این عشق چو مردیم همه روح پذیریم

 

حسینم وای

 

یا سید الشهدا یا اباالزهرا شهید کرب و بلا یا نور

 

سر السرار بر الابرار ادرکنی

 

یابن الحیدر اکرار ادرکنی

 

بسم الله اومدم با اذن مادرت زهرا

 

ثارالله تسنه ام اومدم تا لب دریا

 

شب جمعه و شب اول محرمه

 

شهدا بیاین بخونیم برا فاطمه

 

آه از ان ساعتی که با لب چاک چاک

 

نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک

 

غریب مادر حسین

 

آه از ساعتی که با تن چاک چاک

 

نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک

 

غریب مادر حسین

 

هوایی تو شدیم دل ناقابل

 

با شعر محتشم و مقبل و دعبل

 

اشکام از میشه نازل

 

اشکامو دریاب یا ابوفاضل

 

بسم الله مرهم زخمای زندگیم

 

اشک قلب من

 

عمریه درگیر روضه ی مشکه

 

روی صورتم میوزه نسیم علقه

 

شهدا بیا..

 

با لب تشنه گذشت ساقی از اب روان

 

 

 

غریب مادر حسین

 

دوباره چشم دلم داره با میشه

 

میبینه قامتش داره خم میشه

 

وقتی که شاه توی

 

بسم الله و شمر جالس علی صدر ارباب

 

واویلا تشنه لب دست و پا میزنه ارباب

 

اگه از غمت بمیرن همه بازم کمه

 

شهدا بیاین بخونیم برای فاطمه

 

سرت جدا از بدن

 

ضبیح عطشان حسین

 

تنت به روی زمین قتیل عریان حسین

 

غریب مادر حسین

 

آه از ان ساعتی که با تن چاک چاک

 

نهادی ای تشنه لب صورت خود روی خاک

 

غریب مادر حسین

 

 

 

vahed

 

ابا عبدالله

 

چمام وقفه توهه

 

دلم وقفه غمه

 

یه سالو منتظر مونده برا محرمت

 

همیشه دل من

 

کنار پرچمت یه سالو منتظر مونده برا محرمت

 

ماه محرم تو دلم یه دنیا درد و ماتمه

 

اربابه بی کفن یه دهه گریه برات بازم کمه

 

من گریه میکنم با صدای گریه های فاطمه

 

شکر خدا که شد ماه محرم

 

نوحو علی الحسین یا اهل عالم

 

دوباره دل من میون روضه هات

 

تو سینه میتپه بازم برای کربلات

 

دوباره نوحه و دم سینه زنی

 

میاد از خونه ها دوباره بوی نذریات

 

شکر خدا که من دوباره پای تو سینه میزنم

 

با اذن فاطمه یمی از سینه زنای تو منم

 

ممنونتم که باز پیرهن سیاهتو دارم به تن

 

من سینه میزنم با اشک نم نم

 

نوحو علی الحسین..

 

 

 

زلالیه ارزو هامون

 

به پا شد باز به لطف تو

 

حسینیه تو چشمامون

 

بازم شب ها تو هیئت ها میام تا زیر این پچم

 

مسخونم میزنم سینه میخام بی بال و بی پر شم

 

هستم بنده ثار الله

 

مجنون اباعبدالله

 

شهید بی کفن ارباب قتیل صد پاره تن ارباب

 

غریب و بی کس و بی یار و دور از وطن ارباب

 

تو چشمایه رباب عکس لب عطشان شش ماهه

 

روی نیزه جلو چشمام یه زینب صورت ماهه

 

آواره شده آل الله روی نی سر ثار الله

 

هستم بنده ثار الله مجنون ابا عبدالله

 

چشامون ابر وبارونه برات مردن

 

آرزومونه

 

روزا دلتنگ و دلم خونه

 

شب ها لب هام غزل خونه

 

کی میدونه شاید امسال منو تا قتله گاه بردی

 

مث روزی که دل بردی ما با نگاهت مردیم

 

میمونم به پای عشقت ای جونم فدای عشقت

 

همه چشما پر از خونه دل عالم پریشونه

 

آقا از کجا معلوم تا سال بعد کی میمونه

 

شاید این نوحه و روضه های آخرم باشه

 

چی میشه باز ببینم روبرو چشمام حرم باشه

 

لیلای همه مجنونه دل های ..

 

هستم بنده ثار الله مجنون ابا عبدالله

 

الا ز صبح ازل یار سید الشهدا

 

یگانه ..

 

به شهر کوفه علمدار سید الشهدا

 

تویی که مرغ دلت بر فراز..

 

به زیر تیغ عزادار سید الشهدا

 

به دست پی..

 

سلام دائم..

 

سرشک دیده..

 

سلام بر گلوی پاره پاره ات مسلم

 

حسین میا به کوفه

 

کوفه وفا نداره

 

 

 

dodame

 

قسم به اشک دیده فاطمه

 

ندارم از دشمن دین واهمه

 

سرم فدای زاده ی حیدر

 

الله اکبر الله اکبر

 

 

 

 

 

 

 

حسین سرباز ره دین بود

 

عاقبت حق طلبی این بود

 

از سر نی گفت سبط پیامبر

 

الله اکبر الله اکبر

 

 

 

ای کشته فتاده به هامون حسین من

 

ای صید دست و پا زده در خون حسین من

 

غریب مادر حسین من

 

.....

 

ای ماهی فتاده به دریای

 

....

 

ای شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه حسین من

 

خرگاه از این زده بیرون حسین من

 

ای مونس شکسته دلان حال ما ببین وا اماه

 

ما را غریب و بی کس و بی آشنا ببین وا اماه

 

اولاد خویش را که شفیعان محشرند

 

در ورطه ...

 

آن سر که بود بر سر دوش نبی مدام

 

یک نیزه اش ...

 

 

 

 

 

به فدای سرت دل شعله ورت  شده عرش خدا پر بال و پرت

 

غم میباره چشمامون دم اشکا از دل شیدامون

 

تا اسمت میشکفه رو لبها ای آقا

 

دل من شده کودک خونه تو

 

دل میگیره همیشه بهونه تو

 

آخه از کی بپرسه نشونه تو

 

دل دریا ها کویرو هامون

 

همه لیلا ها به غمت مجنون

 

دل سنگ هم غم

 

به فدای تنت تن بی کفنت شده اشک خدا پر پر زدنت

 

به فدای سرت دل شعله ورت

 

تو که روضه ات در مون دردامه

 

تو که اسمت رو لب شیدامه ژدل و جون و زندگیم آقا من میخوامت

 

دل من شده خونه ماتم تو به فدای هلال محرم تو روی عالم سایه پرچم تو

 

ببرم به حرم غمتو میخرم به فدای غمت پدر و مادرم

 

 

کلید واژه ها:

حاج محمود کریمی - متن شعر محرم 96 - متن مداحی محرم 96 - متن کریمی 96 - کریمی 96 - محرم 96 - مداحی شب اول کریمی 96 - متن شعر کریمی - محمود کريمي 96 - محمود کریمی - محمود كريمي - مداحی - متن زمینه 96 - متن شور 96 - متن دودمه 96 - متن روضه 96 - متن شعرخوانی 96 - متن شور 96 کریمی - متن مداحی سنگین 96 - متن نوحه جدید - متن نوحه سينه زني محرم 96 - متن مداحی امام حسین - نوحه محرم - نوحه محرم 96 - نوحه محرم96 - متن و سبک مداحی 96 - سبک محمود کریمی 96 - سبک جدید محمود کریمی 96 - سبک جدید محمود کریمی